Większość dętych muzyków (trąbka, puzon, baryton itp.) w pewnym momencie wpada na przerażającą ścianę wysokich dźwięków. Wielu rezygnuje z zakresu dwóch oktaw, ale możesz z łatwością opanować wyższy zakres, stosując kilka prostych technik, które działają dla graczy w każdym wieku i na każdym poziomie umiejętności. Naucz się kontrolować przepływ powietrza, dostosuj zadęcie i ćwicz, ćwicz, ćwicz!
Kroki
Metoda 1 z 3: Kontrolowanie przepływu powietrza
Krok 1. Gwizdek, aby dowiedzieć się, jak kontrolować przepływ powietrza w wyższych rejestrach
Wielu nowych trębaczy myli mocniejsze dmuchanie z szybszym dmuchaniem powietrza. Mocniejsze dmuchanie powoduje zwiększenie ilości powietrza w instrumencie i głośniejszy dźwięk. Szybsze powietrze daje wyższe nuty. Jednym ze sposobów odróżnienia jest gwizdanie. Przechodząc z niższej nuty na wyższą podczas gwizdania, dostosowujesz kształt wnętrza ust i pozycję języka, aby szybciej kierować powietrze. Naśladowanie tej pozycji ust i języka podczas gry na trąbce pozwoli Ci uderzyć wyższe dźwięki.
Inną metodą ćwiczenia wysokich dźwięków jest wydawanie dźwięku „ee” oraz wyczuwanie kształtu i położenia języka w ustach. Jest to również pozycja, która pozwoli Ci sięgnąć wyższych dźwięków
Krok 2. Użyj przepony do poruszania powietrzem
Oprócz kontrolowania powietrza w jamie ustnej musisz także nauczyć się kontrolować przepływ powietrza z płuc. W tym celu użyjesz przepony, płaskiego mięśnia pod płucami. Podczas wdechu przepona kurczy się, aby zrobić miejsce dla płuc. Podczas wydechu przepona rozszerza się, wypychając powietrze. Nauka kontrolowania ruchu przepony znacznie ułatwi kontrolowanie ilości i prędkości przepływu powietrza.
- Ćwicz powolny wdech i wydech. Policz do dziesięciu podczas wdechu i poczuj, jak twoje płuca w pełni się rozszerzają, a przepona się kurczy. Następnie wydychaj przez taki sam czas, zwracając szczególną uwagę na dokręcenie membrany.
- Nie martwiąc się o jakość dźwięku, wdychaj powoli i graj długą nutę podczas wydechu. Zrób kolejny wdech i tym razem zmień prędkość i ilość przepływu powietrza i zwróć uwagę, jak zmienia to wysokość lub jakość dźwięku.
Krok 3. Wspomóż swój oddech
Ostatnim krokiem w kontrolowaniu przepływu powietrza jest upewnienie się, że wspierasz powietrze. Gracze, którzy nie wspierają skutecznie przepływu powietrza, zagrają dźwięki, które chwieją się lub mają słabą jakość tonalną. Możesz ćwiczyć wspomaganie z powietrza, trzymając kawałek papieru przed twarzą. Wtedy dmuchniesz w papier. Przy odpowiednim podparciu powietrznym papier powinien przesuwać się na zewnątrz pod stałym kątem. Bez wsparcia z powietrza papier, podobnie jak ton trąbki, będzie się chwiał.
Metoda 2 z 3: Regulacja zadęcia
Krok 1. Zrozum rolę, jaką odgrywają Twoje usta
Embouchure, pozycja ust podczas grania, jest kluczowym elementem uderzania i utrzymywania wysokich dźwięków. Twoje usta wibrują na powierzchni, gdy przepychasz je przez powietrze. Stwarza to niezbędny opór, aby skierować strumień przez trąbkę i wydać dźwięk. Większość graczy umieszcza dolną wargę tuż pod górną, tworząc pieczęć. Ta pieczęć zapobiega rozchylaniu się ust, gdy gracze „brzęczą” ustami, aby zagrać nutę. Jest to szczególnie ważne w przypadku wysokich banknotów, gdzie szybkie powietrze zwiększa ryzyko zerwania pieczęci i pęknięcia lub opadnięcia banknotu.
Krok 2. Powstrzymaj ciało przed usztywnieniem
Wielu trębaczy mocniej zaciska usta i napina mięśnie brzucha, aby uderzyć w wysokie tony. Ta metoda może zadziałać raz lub dwa razy, ale tworzone przez ciebie nuty będą prawdopodobnie słabej jakości tonalnej, płaskie lub ostre. Musisz nauczyć się rozluźniać usta i ciało podczas grania wysokich tonów, aby uzyskać wyraźny wysoki ton.
Krok 3. Unikaj zbyt mocnego dociskania ust do ustnika
Może to spowodować uszkodzenie ust, które może uniemożliwić ci ćwiczenie przez chwilę, a nawet może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń. Podobnie jak napinanie się podczas gry, przyciskanie ust do ustnika pozwala zagrać wyższą nutę raz lub dwa razy, ale nie będziesz w stanie konsekwentnie grać nut przy użyciu tej metody.
Krok 4. Rozluźnij górną wargę
Szczególnie ważne jest, aby powstrzymać się przed usztywnieniem górnej wargi. Jest to najczęściej napięta część zadęcia, a kiedy to robisz, tak naprawdę utrudniasz osiąganie wysokich tonów. Szybkie powietrze poruszające się między ustami powoduje wibracje, ale kiedy napinasz usta, powietrze nie jest w stanie poruszyć ustami i osiągnąć pożądanego dźwięku.
Krok 5. Naucz się podstawowego zadęcia
Na początku większość trębaczy uczy się zadęcia Farkasa. Być może pamiętasz wczesne lekcje trąbki, podczas których instruowano cię, abyś zacisnął kąciki ust, zacisnął wargi i przedmuchał powietrzem, tworząc brzęczący dźwięk. Jest to metoda Farkasa i jest popularna, ponieważ działa. Jednak w przypadku wyższych nut może to w rzeczywistości zbytnio obciążać mięśnie warg, ponieważ szybko poruszające się powietrze chce je rozsunąć. Zamiast tego możesz rozważyć dostosowanie się do zadęcia Stevensa lub Super Chops.
Krok 6. Ćwicz zadęcie Stevensa
Ta metoda wymaga przetoczenia górnej lub dolnej wargi. Stwarza to mocniejsze uszczelnienie, ponieważ jedna warga będzie lekko zachodzić na drugą, co ułatwia trzymanie warg razem, jednocześnie zwiększając prędkość powietrza, aby uderzyć w wysokie nuty.
Krok 7. Wypróbuj zadęcie Super Chops
Ta metoda również nakłada się na usta, podobnie jak zadęcie Stevensa. Zamiast zwijać wargę, aby to osiągnąć, dolna warga pozostaje płaska i przesuwa się po górnych zębach i pod górną wargą, tworząc uszczelnienie.
Metoda 3 z 3: Ćwiczenie wysokiego zakresu
Krok 1. Codziennie ćwicz wysokie nuty
Musisz spędzać co najmniej godzinę dziennie grając na trąbce, ale nie powinieneś poświęcać więcej niż dziesięć procent swojego czasu gry na wysokie dźwięki. Oznacza to, że jeśli ćwiczysz przez godzinę dziennie, tylko sześć minut treningu powinno być przeznaczone na poprawę swojego zasięgu. Dzieje się tak, ponieważ możliwość bezproblemowego grania nut w średnim zakresie faktycznie poprawia twój wysoki zakres. Dwa razy trudniej jest zagrać C powyżej skali niż zagrać środkową nutę strojenia C. Im łatwiej będzie ci trafić środkowe C, tym łatwiej będzie ci grać wysokie C.
Krok 2. Odtwórz łuki wargowe
Ćwiczenie łuków wargowych pomaga rozwijać siłę ust i jest kluczem do nauki i umiejętności utrzymania wysokich dźwięków. Możesz znaleźć ćwiczenia łuku wargowego w Internecie lub zrobić coś tak prostego, jak łukowanie w górę iw dół skali chromatycznej. W rzeczywistości, bełkotanie skali chromatycznej to świetny sposób na wytrenowanie ucha, aby słyszeć ostrość i płaskość na wyższych tonach. Ponieważ grasz serię nut, z których każda znajduje się w odległości pół kroku, powinieneś usłyszeć, czy któraś z nut nie jest nastrojona.
Krok 3. Dostosuj się, aby pozostać na boisku
Granie wysokich dźwięków jest wyzwaniem, ale granie wysokich dźwięków w harmonii może być jeszcze trudniejsze. Kiedy pracujesz nad swoim zasięgiem, trzymaj tuner elektryczny na swoim stojaku i dostosuj ustawienie warg, języka i ust, a także przepływ powietrza, jeśli zauważysz, że ton staje się płaski lub ostry przy wysokich dźwiękach.
- Dobrym sposobem na rozpoczęcie jest bejtowanie w górę iw dół skali chromatycznej. Ponieważ nie chcesz zmieniać nuty, naprawdę musisz skoncentrować się na dostosowaniu ust i przepływu powietrza, aby uderzyć w nuty.
- Możesz także spróbować zagrać melodię, którą znasz o jedną lub więcej oktaw. Ponieważ twoje ucho jest już wytrenowane, aby rozpoznawać melodię, jest bardziej prawdopodobne, że usłyszysz, kiedy tonacja staje się ostra lub płaska.
- Możesz także wypróbować niektóre standardy trąbki, które mają wysokie dźwięki, takie jak „Boogie Woogie Bugle Boy” lub klasyczny „Feels so Good” Chucka Mangione.
Krok 4. Poproś o pomoc kolegów muzyków
Kiedy uczysz się nowej umiejętności lub doskonalisz umiejętności, które posiadasz, ważne jest, aby znaleźć system wsparcia innych trębaczy. Czasami trudno jest ocenić własny poziom umiejętności, zwłaszcza podczas nauki, więc poproś znajomego, który gra na trąbce, aby usiadł i posłuchał, jak grasz. Jeśli jest kolega z zespołu, który wydaje się naprawdę wyróżniać w graniu wysokich dźwięków, podejdź do niego i zapytaj, czy rozważyłby pracę z tobą nad twoją techniką.
