Perkusiści są od setek lat wykorzystywani przez armie w całej Europie i Ameryce. W szczególności perkusiści z czasów wojny secesyjnej mają dużą sławę i często są poszukiwani w społeczności odtwarzającej. Jednak zostanie perkusistą do re-enacting unit nie jest tak łatwe, jak przypięcie się do bębna i nauczenie się kilku uderzeń. Stanie się takim perkusistą jest bardzo złożone, a ten artykuł pomoże Ci zacząć.
Kroki
Krok 1. Znajdź jednostkę w swojej okolicy, do której chciałbyś dołączyć
Internet to świetny sposób na przeprowadzenie pewnych badań, większość grup ma teraz strony internetowe. Rozejrzyj się także po parkach stanowych/narodowych i muzeach historycznych; lokalna grupa może zasponsorować tam wydarzenie, co daje możliwość spotkania wielu grup i zobaczenia ich w akcji.
Krok 2. Rozważ te ważne kwestie dotyczące różnych grup:
- Konfederacja lub Unia (całkowicie twoje preferencje);
- Piechota jest najlepszym wyborem dla perkusisty, ponieważ to oni mają najwięcej potrzeb. Jednostki ciężkiej artylerii również miałyby perkusistów. Jednostki kawalerii i lekkiej artylerii nie miałyby perkusistów i nie są najlepszymi opcjami. Jednak jednostki te mogą wiedzieć o jednostkach piechoty do sprawdzenia;
- Czy są zorientowane na rodzinę, czy nie;
- Czy to osoby, z którymi chciałbyś spędzić kilka weekendów;
- Jakiego rodzaju wydarzenia robią (rekonstrukcje bitew lub bardziej edukacyjne historie życia) i które lubisz bardziej?
Krok 3. Uzyskaj odpowiedni sprzęt
Jednostka, do której dołączasz, może ci pomóc, wskazując ci właściwy kierunek, a nawet mając w pobliżu zapasowe części munduru. To, co chcesz otrzymać, będzie zależało od jednostki, do której dołączysz. Od roku przed 1863 większość muzyków nosiła strój muzyka (surdut z lamówką na całym przodzie), ale jest to odpowiednie tylko dla niektórych jednostek. Pamiętaj, jest to kosztowne hobby, wymagające kilkuset dolarów za sam mundur i wyposażenie oraz dodatkowych kilkuset dolarów za namiot i koce.
Krok 4. Znajdź bęben
Niektóre jednostki mogą mieć własny bęben, który można pożyczyć. Niektóre z nich są bardzo stare lub nie do końca autentyczne. A może chcesz mieć własny. Cooperman, Florence i Heritage to tylko niektóre z imion, ale rozejrzyj się, zanim zdecydujesz się na jedno. Bębny zwykle kosztują około 350-1 000 USD.
- Bębny przed wojną secesyjną były często znacznie dłuższe (18 cali i więcej), ale podczas wojny secesyjnej były krótsze, przy czym najczęściej używane były 12-14 cali głębokości i 16 cali średnicy.
- Bębny mogą być dłuższe lub krótsze dla osób wyższych lub młodszych. Producent byłby najlepszą osobą, aby poprosić o więcej informacji dotyczących odpowiednich rozmiarów i najlepszego rozmiaru dla twojego wzrostu / wieku.
- Tackwork jest bardzo powszechny w przypadku bębnów z czasów wojny secesyjnej, podobnie jak obrazy, takie jak orły i tarcze konfederackie. Właściwie byłoby bardzo rzadko nie mieć jednego lub obu. Zwykle dodają one dodatkowe 50–200 USD.
Krok 5. Rozważ głowice bębnów
Istnieje również opcja dla różnych naciągów perkusyjnych: skóra cielęca jest całkowicie autentyczna, ale trudna do opanowania, ponieważ każda pogoda zniekształca dźwięk. Skóra syntetyczna z daleka wygląda dość blisko, dobrze znosi pogodę, ładnie się bawi i można ją łatwo kupić za pośrednictwem REMO lub podobnych firm, jeśli trzeba ją wymienić. Kevlar jest bardziej tym, co jest używane przez współczesne bębny i brzmi niesamowicie, ale zupełnie nie tak jak na tamte czasy, teraz też trudniej go zdobyć.
Krok 6. Znajdź procę
Większość producentów bębnów sprzedaje bawełniane zawiesia, które wcale nie są autentyczne, ale są tanie i przejezdne. Grubsze bawełniane chusty, które owijają się wokół szyi, są odpowiednie dla wojny secesyjnej. Skórzane zawiesia są bardziej odpowiednie dla Rev War i 1812, ale wyglądają poprawnie dla wojny secesyjnej. Możesz ich użyć, ponieważ pielęgnacja bębna z zawiesiem szyjnym może nie być łatwa.
Krok 7. Zdobądź patyczki
Cienkie pałeczki, których używałbyś do zestawu perkusyjnego, nie nadadzą się - są zbyt małe i lekkie i nie będą dobrze grać na bębnie, a także utrudniają grę niektórych podstawowych elementów (cegiełek perkusyjnych) na tych naciągach, ponieważ nie będą one nigdzie tak ciasne jak nowoczesne bębny. Jest wielu ludzi, którzy robią autentyczne kije; Cooperman jest z nich dobrze znany. Znalezienie tych, które Ci się podobają, może zająć trochę czasu, ponieważ każdy rodzaj ma inną wagę i odczucie, ale w końcu tak się stanie. Regulowane pałeczki były palisandrowe o długości 16-17 cali. Palisander jest gęsty i te pałeczki są dość ciężkie (100-110 gramów), ale naprawdę są najlepsze do tego stylu gry. Tak czy inaczej, cięższe są najlepsze. Przy zamawianiu pałeczki perkusyjne, upewnij się, że mają co najmniej 85 gramów (3 uncje).
Krok 8. Znajdź dodatkowe przedmioty
Nie są to niezbędne przedmioty, ale pomogą ci w nauce:
- Pad perkusyjny (można go łatwo znaleźć na Amazon lub w każdym sklepie perkusyjnym) pozwala ćwiczyć i nie denerwować zbytnio rodziny i sąsiadów.
- "Bruce and Emmett's Fifer's and Drummer's Guide" - to podręcznik z czasów wojny secesyjnej z samouczkami i pełnymi codziennymi obowiązkami muzyka. Chociaż powszechnie używany, ten podręcznik jest dyskusyjny, a nie najbardziej autentyczny. Gra dla nowego perkusisty jest też trochę trudniejsza. Możesz także sprawdzić Hart's lub Howe's.
- "The Bread and Butter of Jamming" Walta Sweeta zawiera dużą kolekcję melodii fife and drum, które są wersjami, które większość ludzi gra.
Krok 9. Przygotuj się do gry na perkusji:
- Dokręć bęben. Liny wokół bębna mają na celu wytworzenie napięcia, które usztywnia głowicę bębna, dzięki czemu można na nim grać. Zanim zaczniesz grać na bębnie, musisz pociągnąć uszy w dół (skórzane kawałki po bokach). Rozwiniesz swój własny gust w sztywności głowy, ale zasadniczo musisz pociągnąć je wystarczająco daleko, aby bęben był grywalny. Powinieneś także robić dwa na raz (dwa naprzeciw siebie), aby zmniejszyć obciążenie bębna.
- Kiedy zapinasz bębenek, obręcz powinna opadać gdzieś wokół biodra i znajdować się prawie po lewej stronie. Nie za daleko, bo inaczej będziesz wystawiać ręce w szczerym polu! Staraj się zachować dobrą postawę podczas noszenia bębna, pomoże to uniknąć bólu pleców. A twoje plecy i ramiona będą boleć, dopóki nie przyzwyczaisz się do noszenia i budowania mięśni.
- Poćwicz chodzenie przez chwilę; potrzeba trochę umiejętności, aby utrzymać bęben tam, gdzie chcesz (szczególnie na różnych terenach i na wietrze).
- Kiedy skończysz grać, zawsze pamiętaj o założeniu uszu. Ciągłe obciążenie głowy w końcu spowoduje jej rozciąganie, co oznacza, że za każdym razem będziesz musiał naciskać uszy głębiej. Również lina zacznie się rozluźniać. Twoja lina i tak będzie się rozciągać i napinać z czasem i przy różnych warunkach pogodowych, ale najlepiej nie zmuszać jej do rozluźnienia. W końcu będziesz musiał „pociągnąć” liny, co oznacza, że będziesz musiał rozwiązać węzeł i ręcznie naciągnąć linę mocniej, jak zaciśnięcie sznurowadeł butów. Instrukcje prawdopodobnie zostaną dostarczone wraz z bębnem lub możesz poprosić o informacje od producenta.
Krok 10. Trzymaj patyki prawidłowo
Pałki były trzymane w tradycyjnym uchwycie ze względu na sposób, w jaki bęben spada podczas noszenia.
- W prawej ręce powinieneś prawie zacisnąć pięść wokół pałki z kciukiem skierowanym w górę w kierunku czubka pałki. Ale to nie znaczy, że cała twoja ręka powinna ściskać patyk – w rzeczywistości tylko kciuk i palec wskazujący powinny naciskać na patyk. Pozostałe trzy palce w dużej mierze zapewniają wsparcie i mogą być wykorzystane do przyspieszenia ruchów kijów.
-
W lewej ręce zrób pistolet kciukiem, palcem wskazującym i środkowym palcem. Końcówka kija powinna wejść w zagłębienie między kciukiem a palcem wskazującym, a następnie wskazujący i środkowy palec powinien zawinąć się wokół kija, pozostawiając pierścień i mały palec pod kijem.
Kciuk powinien zawsze znajdować się nad palcem wskazującym, co zmniejsza nacisk na kij. Większość ludzi wyczuwa, gdzie środkowy palec powinien opadać, czasem bardzo blisko palca wskazującego, a czasem prawie nie dotykając kija
Krok 11. Teraz zacznij grać
Pierwszym krokiem jest przyzwyczajenie się do uderzania w bęben w ten sposób: prawa ręka powinna wykonywać ruchy w dół (w przypadku większości uderzeń nadgarstek i całe ramię w przypadku silniejszych/głośniejszych uderzeń); lewa ręka jest ruchem skręcającym (powinieneś być w stanie zobaczyć swoją dłoń przed uderzeniem i tył dłoni po uderzeniu).
- Powinieneś ćwiczyć każdą rękę osobno, aż poczujesz się komfortowo (uważaj na lewą rękę!), a następnie naucz się zmieniać kije.
- Na początku większość początkujących jest bardzo spięta i próbuje albo wciskać pałeczki w bęben, albo po prostu w niego uderzać – żadne z nich nie są zbyt dobre. Kij w naturalny sposób odbije się (odbierając ci część pracy), jeśli zrelaksujesz się i mocno uderzysz w bęben.
- Wielu początkujących również wydaje się nieśmiałych – nie bój się hałasować! Tylko nie zawodzij niepotrzebnie na bębnie.
Krok 12. Kontynuuj naukę
Kiedy już będziesz w stanie stać i chodzić z bębnem, masz dobrą kontrolę przyklejania i możesz robić jedno i drugie w tym samym czasie, jesteś gotowy, aby dowiedzieć się więcej. Ponieważ ten rodzaj bębnienia jest bardzo stary, jest również mocno zakorzeniony w podstawach. Są to zasadniczo „ABC” bębnów i są to różne rodzaje przyklejanych wzorów, które wytwarzają różne dźwięki/rytmy. Możesz wyszukać 26 podstawowych podstaw i zapoznać się z artykułem „Jak grać na bębnach”. Najważniejsze dla twoich celów są:
- Rolka z podwójnym skokiem,
- płomienie,
- paradiddles,
- Flamadyle,
- Płomienne akcenty,
- Flamace,
- kryzy,
- Hamulce pojedyncze i podwójne,
- Ratamakue i
- Sześcioraczki.
Krok 13. Naucz się rolek o podwójnym skoku
Rzuty z podwójnym uderzeniem można podzielić na konkretne, krótkie rzuty: piątki, siódemki, dziewiątki, dziesiątki, jedenastki, piętnastki i siedemnastki są niezbędne do nauki. Double Stroke Rolls są bardzo ważne, ponieważ stanowią główną część tego stylu gry na perkusji. Zasadniczo są to dwa uderzenia na każdą rękę (technicznie drugie powinno być głośniejsze niż drugie) stopniowo wykonywane szybciej, aż wykonasz przewrót (zabrzmi to prawie jak karabin maszynowy). Na początku jest to prawie niemożliwe; w rzeczywistości przy pierwszej próbie większość ludzi napina się, zanim dotrą bardzo daleko, ale technicznie rzecz biorąc, ekspert może wykonać pełny obrót bez lub z bardzo małym odbiciem.
Krok 14. Zaleca się przeczytanie "Bruce and Emmetts" dla rekonstruktorów wojny secesyjnej, ponieważ naprawdę dobrze wyjaśnia wszystko, co musisz wiedzieć
Jest tam wiele informacji, ale poniżej znajdują się podstawowe informacje o tym, co jest ważne w sytuacji odtwarzania:
- Montaż (777 flam flam 777 flam flam 777 flam flam 77 flam flam 7);
- Wezwanie perkusisty (7 flam flam 7 flam flam 7 flam flam 2x szybki, 1x wolny, 7 flam 7 flam);
-
Prosta kadencja (otwarte bicie) (5 5 5 flam flam, powtórz);
jest to grane w rytmie „lewo, lewo, lewo, prawo, lewo; 5 to lewe, a flam flam to prawy lewy)
- Reveille (zawiera 7 piosenek, ale zazwyczaj gra się tylko Three Camps);
- To the Colours, który sygnalizuje mężczyznom Zlot lub Formę Batalionu i jest używany jako ukłon w stronę flagi.
- Trzy okrzyki- używane jako fantazyjna rolka podczas ceremonii, takich jak odosobnienie, tatuaż i parada przebierańców.
- Long Roll- służy jako alarm (natychmiastowy montaż pod pachami) i wstrzymanie ognia.
Krok 15. Gdy już nabierzesz pewności w bębnieniu i dzięki tym melodiom, możesz zacząć uczyć się innych piosenek, takich jak Breakfast Call, Retreat, The Troop (for Dress Parade) i wielu innych
Krok 16. Naucz się właściwej etykiety wojskowej
- Gdy nie grasz, powinieneś stać w dobrej postawie i być uważnym, z pałeczkami perkusji schowanymi pod prawą pachą.
- W spoczynku kije można opuścić. Podczas długiego postoju parady bęben może być postawiony na ziemi, ale muzyk powinien stać. Jeśli jesteś w korpusie, poczekaj na polecenie twojego Drum Sergeant'a, aby rozpiąć bębny.
- Stojąc w szyku, nie stukaj bez celu w bęben. Zachowaj spokój, dopóki nie rozkażesz czegoś zagrać.
- Kiedy mężczyźni zbierają się do takich rzeczy jak apel, muzyk powinien stać po prawej stronie kompanii. Jeśli kompania dołączy do reszty batalionu, muzyk powinien cofnąć się do trzeciego stopnia (z zamykaczami akt) i stanąć pośrodku prawej połowy kompanii.
- Podczas marszu perkusista może zostać poproszony o maszerowanie na czele kolumny w celu wybicia kadencji lub stanie po prawej stronie kolumny kilka rzędów do tyłu.
- Fifer lub trębacz jest zawsze po prawej stronie perkusisty.
- Salutowanie bez niczego w dłoniach odbywało się jak Brytyjczycy – z otwartymi dłońmi skierowanymi na zewnątrz i opuszkami palców na krawędzi kapelusza. Z trąbką lub trąbką instrument powinien być ustawiony prostopadle do ziemi przed twoją twarzą. Pałki perkusyjne powinny być trzymane do góry nogami w kształcie litery „V” przed twarzą, a końcówki stykają się razem nad grzbietem nosa.
Krok 17. Znajdź kogoś do zabawy
Częścią doświadczenia gry na perkusji z czasów wojny secesyjnej jest nauka melodii, a to staje się łatwiejsze (i przyjemniejsze!), jeśli masz z sobą fifera i/lub innego perkusistę. Ponadto granie z innymi pomaga rozwinąć pewność siebie w swoich umiejętnościach, poprawia wyczucie czasu i dynamikę oraz daje możliwość uczenia się innych piosenek.
- Army 6/8, Connecticut Halftime i Army 2/4 w „Bread and Butter” to najlepsze miejsca na rozpoczęcie. Prawie wszyscy perkusiści potrafią je zagrać i chodzą do prawie każdej piosenki fife. Piosenki takie jak „Yankee Doodle”, „Dixie”, „Garry Owen” i „The Girl I Leave Behind Me” są ulubionymi utworami, których również można się nauczyć.
- Jeśli masz innego muzyka w swojej okolicy lub grupie, najpierw zobacz, co on wie, abyś mógł się tego nauczyć lub wspólnie zdecydować, co lubisz. Jeśli nie, po prostu przejrzyj książkę z nutami i wybierz piosenki, których Twoim zdaniem możesz się nauczyć lub które wyglądają interesująco. Staraj się stawiać sobie wyzwania, aby uczyć się nowszego i trudniejszego materiału.
Krok 18. Dowiedz się o obowiązkach muzyka
- Obowiązki obozowe: Około 20 muzyków w pułku (10 kompanii) utworzonych razem, aby wykonywać szereg codziennych obowiązków, w tym Reveille, Retreat i Tattoo (trzy apele), a także ceremonie takie jak parada przebierańców, pogrzeby i Montaż osłony. Ponadto do straży codziennie przydzielano dwóch muzyków. Zazwyczaj fifer był przydzielany w porządku (jak biegacz) do Oficera Dnia. Perkusista był w wartowni, gdzie grał policyjne bity, takie jak wezwanie do drewna i wody, Wezwanie do perkusisty (w celu złożenia korpusu perkusyjnego) lub Zgromadzenie.
- W marcu. Perkusiści utrzymywali rytm, choć prawdopodobnie tylko przez część marszu. Dzienny marsz wynosił średnio 15-20 mil (24-32 km) dziennie i, w zależności od terenu, mężczyźni prawdopodobnie naprzemiennie przechodzili między krokiem trasy a innymi krokami. Perkusiści i trębacze mogli również grać sygnały wskazujące pewne manewry, takie jak prawe lub lewe koło.
- W bitwie: toczy się debata na temat roli, jaką muzycy faktycznie odegrali podczas wojny. W podręcznikach taktycznych obowiązki bębniarzy są opisane jako granie długiego rzutu, aby zasygnalizować przerwanie ognia, w którym mężczyźni przerywali ostrzał, ładowali broń i czekali na rozkazy. Następnie perkusista stuka, aby zasygnalizować funkcjonariuszom, aby ustawili się w kolejce, jeśli linia ma się ruszyć. Jest też muzyka do rozpoczęcia strzelania. Ponieważ potyczki stały się większą częścią taktyki wojskowej, perkusiści dodali Oddziały Przywołania, aby zasygnalizować harcownikom. Mogli też zagrać w Kolory, aby zasygnalizować zbiórkę na batalion lub zgromadzenie, aby zasygnalizować zebranie się na kompanię lub batalion. Trębacze mieli jeszcze więcej sygnałów związanych z potyczkami, takich jak kłaść się, wstawać, ustawiać jako harcownicy itp. Muzycy mogli być wykorzystywani jako nosiciele noszy i pielęgniarki, chociaż nie jest to oficjalnie odnotowane w przepisach lub podręcznikach taktycznych.
- Twoje własne badania są nadal ważne. Podręczniki perkusyjne, takie jak Bruce'a i Emmetta i Howe'a, zawierają sporo informacji na temat kolejności obowiązków obozowych i sposobu ich wykonywania. Przepisy USA z 1861 r., poprawione w 1863 r., również wyszczególniają wszystkie ceremonie, w których uczestniczą muzycy (patrz Reveille, Retreat, Tattoo, Roll Call; Funerals; Dress Parade; Reviews; Inspekcja; Guard Mounting). Podręczniki taktyczne, takie jak Hardee's, Gilham's i inne, wspominają listę muzyków. Ogólnie rzecz biorąc, zrozumienie ówczesnej taktyki wojskowej pomoże w zrozumieniu znaczenia samego polecenia „przerwać ogień”.
- Co najważniejsze, będziesz musiał nauczyć swojego pierwszego sierżanta, a także innych podoficerów i oficerów, co wiesz i jak z tego korzystać. Na przykład, kiedy nauczysz się Trzech wiwatów i oddziału, być może będziesz musiał wyjaśnić, jak włączyć muzyka podczas Parady Przebierańców. Jeśli nauczysz się zawołań związanych z walką, możesz poświęcić trochę czasu na ćwiczenia z mężczyznami, aby mogli nauczyć się tych zawołań i jak z nich korzystać.
Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube
Porady
- Ćwicz, ćwicz, ćwicz!
- Ćwicząc piosenki i rozmowy, pamiętaj o tym samym. Zagraj to powoli raz lub dwa razy, upewnij się, że rozumiesz wszystkie nuty i podstawy oraz gdzie odpocząć. Upewnij się, że poprawnie wykonujesz wszystkie rzuty i dobrze akcentujesz. Następnie spróbuj grać szybciej.
- Ćwicząc podstawy, zawsze pamiętaj, aby zacząć je grać powoli. Kluczem jest nauczenie się ich poprawnie za pierwszym razem, a następnie nauczenie się ich przyspieszania. Próba rozpoczęcia z pełną prędkością nie daje mięśniom zdolności zapamiętywania ruchów.
- Istnieją pewne dowody na to, że niektórzy (prawdopodobnie leworęczni) perkusiści nauczyli się tradycyjnego chwytu do tyłu (trzymając „śmieszny” kij w prawej ręce) i wieszając swój bęben na drugą stronę. Jest to obecnie rzadko spotykane i prawdopodobnie należy tego unikać, jeśli zamierzasz dołączyć do szkolnego zespołu lub korpusu perkusyjnego, ponieważ wolą jednolitość. Może to również powodować problemy, jeśli kiedykolwiek będziesz musiał maszerować z innymi perkusistami, ponieważ twoje bębny mogą o siebie uderzać.
- Kluczem jest nauka gry w stałym, stałym rytmie. Zacznij od czegoś bardzo prostego, co może zastąpić „Left Left Left Right Left”. Gdy staniesz się bardziej pewny siebie i bardziej wykwalifikowany, możesz dodać krótki rzut, a później nauczyć się bardziej skomplikowanej kadencji. Pamiętaj tylko, że jeśli stukniesz w piosenkę, aby odliczyć rytm, policzysz „1 2 1 2”. Lewa stopa powinna zawsze padać na takt „1”, a prawa na takt „2”. Poza tym prawie co siedem gra się lewą nogą.
- Sprawdź tę stronę internetową, aby uzyskać więcej informacji na temat perkusji i historii: www.civilwardrummer.com
- Zdecydowanie zaleca się, aby nauczyć się czytać nuty i mieć podstawową wiedzę na temat teorii muzyki. Perkusja nie używa skal, ale zrozumienie, w jaki sposób różne rodzaje nut (ćwierć, ósemka itp.) i różne metrum bardzo pomogą w nauce muzyki. Powinieneś także dowiedzieć się, jak wyglądają wszystkie podstawy po napisaniu.
-
Fife and Drum Corps. Możesz również rozważyć, zamiast odgrywać rolę, dołączenie do podobnej grupy. Ancient Fife and Drum to bardzo popularne hobby, które nadal przedstawia historię wojskową, a także XIX-wieczną historię fife and drum. Wiele z tych jednostek koncentruje się wyłącznie na aspekcie muzycznym, ale często są wyposażone i mają wiedzę na temat historii, w której uczestniczą.
- Znalezienie korpusu w pobliżu może być niewielkim problemem, w zależności od tego, gdzie mieszkasz. Zwykle są bardziej zlokalizowane w Nowej Anglii i na wschodzie, ale możesz mieć szczęście.
- Zobacz, jakie to jednostki. Wiele jednostek akceptuje te o wszystkich poziomach umiejętności i oferuje bezpłatne lekcje, które pomogą Ci zacząć. Niektóre korpusy wymagają znajomości podstaw (lub skal dla piszczałek) oraz umiejętności czytania nut i będą oczekiwać, że nauczysz się muzyki w swoim własnym czasie, pozostawiając otwarte praktyki dla rozwijania lepszych umiejętności i jedności korpusu. Niektóre grupy są bardziej profesjonalne i konkurencyjne, wymagają przesłuchania i przyjmują tylko bardzo wykwalifikowanych muzyków. Istnieją również junior corps, które wymagają od wszystkich członków poniżej 18 roku życia i zazwyczaj oferują lekcje.
- Fife and Drum wydaje się być tańszy niż odtwarzanie sprzętu. Większość korpusów wypożycza mundury i instrumenty bezpłatnie, za opłatą członkowską lub poprzez udział w paradzie/wydarzeniu.
- Sprawdź ich harmonogram. Starożytni Fife and Drum są mniej skupieni na odtwarzaniu (choć niektórzy tak robią), a zamiast tego uczęszczają na parady, koncerty i zbiórki. Niektóre korpusy również rywalizują. W zależności od jednostki, harmonogram może być bardzo lekki lub zatłoczony, a niektóre korpusy mogą mieć obowiązkowe wydarzenia. Również wiele korpusów ćwiczy raz w tygodniu przez cały rok (lub w jego pobliżu).
- Każdy korpus ma swoją własną listę melodii i składanek, które grają, a ty będziesz chciał nauczyć się ich wersji od innych, których możesz znaleźć lub znać. Army 6/8, Connecticut Halftime i Army 2/4 są nadal świetnymi starterami, prawdopodobnie użyją ich lub jakiejś ich odmiany.
-
Wiele osób uważa muzyków wojny secesyjnej za bardzo młodych chłopców. Technicznie rzecz biorąc, przed 1863 rokiem każda osoba poniżej 21 roku życia wymagała zgody rodziców na zaciągnięcie się. Przepisy mówią, że żołnierz musi mieć co najmniej 18 lat, ale chłopcy umiejący słuchać muzyki mogą zaciągnąć się jako muzycy. Kilka ogólnych zarządzeń wydanych w czasie wojny sugeruje, że chłopcy kłamiący na temat swojego wieku lub zgody rodziców stanowili rosnący problem i ostatecznie w 1864 r. wydano ogólne zarządzenie, że nikt poniżej 16 roku życia nie może się zaciągnąć (wcześniej nie było dolnej granicy wieku).). Badanie jednostek wolontariuszy stanu Nowy Jork sugeruje, że muzycy zwykle zaciągali się w wieku od 17 do 22 lat, ze średnią wieku 21 lat.
- Dzieci powyżej 5 roku życia są zazwyczaj uczone, ale bez odpowiedniego nauczyciela jest im trudniej się uczyć.
- Nie wszystkie grupy wiekowe są dozwolone na boisku podczas niektórych wydarzeń, zwykle granica wieku wynosi co najmniej 13 lat dla funkcjonujących muzyków.
- Nigdy nie jesteś za stary, żeby zacząć! Jednak młodsze umysły szybciej się uczą i zapamiętują. Jeśli jesteś starszy, nie zniechęcaj się, po prostu masz nieco dłuższą krzywą uczenia się.
Ostrzeżenia
- Wraz z postępem twoich umiejętności i tym, że zaczniesz grać szybciej i mocniej, zauważysz, że twoje palce zaczną bąble i zrogowaciały. Niektórzy ludzie rzeczywiście pozwalają, aby ich dłonie zrobiły pęcherze i przez to się bawią, co powoduje, że na lato pojawiają się grube zgrubienia i nie będą ci już przeszkadzać. Możesz także zakleić palce, aby tego uniknąć.
- Ponowne odgrywanie ma miejsce zwykle latem, a wiele jednostek rozpoczyna się w maju i kończy pod koniec września. Na imprezach może być bardzo gorąco i wilgotno, a Ty będziesz nosić wełnę i się wysilać. Niezwykle ważne jest, aby pozostać nawodnionym. Jeśli masz jakieś problemy zdrowotne lub problemy z upałem i słońcem, może to nie być dla Ciebie dobre hobby lub może ograniczyć Twój udział.
- Maszerowanie z bębnem może spowodować siniaki w łydce. Jeśli zaczyna Ci to przeszkadzać, możesz założyć ochraniacz pod nogawkę spodni. Może również powodować obciążenie pleców, więc może nie być zalecany osobom z problemami z plecami. Stanie w dobrej postawie pomoże zmniejszyć nacisk, a chodzenie z bębnem pomoże zbudować mięśnie. Na szczęście bębny z czasów wojny secesyjnej są znacznie lżejsze niż współczesne bębny.
