Niezależnie od tego, czy nagle odkryłeś miłość do tańca, czy pasjonowałeś się nim przez długi czas, prawdopodobnie chcesz założyć buty do tańca! Jednak może twoi rodzice nie są skłonni do tego pomysłu. Zacznij od poruszenia tematu, a następnie pracuj nad zaoferowaniem rozwiązań problemów rodziców. Niezależnie od tego, jak potoczy się rozmowa, pamiętaj o szacunku i okazaniu dojrzałości, aby w przyszłości było bardziej prawdopodobne, że otrzymasz odpowiedź „tak”.
Kroki
Część 1 z 3: Poruszenie tematu
Krok 1. Wybierz dobry moment na rozmowę
Nie pytaj rodziców, kiedy wybiegają lub próbują przygotować obiad. Wybierz czas, kiedy są zrelaksowani i mają czas, aby cię wysłuchać. Będą wtedy bardziej otwarci na rozmowę.
Jeśli nie jesteś pewien, kiedy będzie dobry czas na rozmowę, zapytaj. Możesz powiedzieć: „Hej, chciałbym z wami porozmawiać o czymś ważnym. Kiedy byłby dobry czas?” Jeśli jednak o to poprosisz, przygotuj się na to, aby od razu usiąść, ponieważ twoi rodzice mogą zdecydować, że teraz jest odpowiednia pora
Krok 2. Zacznij od powiedzenia rodzicom dokładnie, o co prosisz
W takim przypadku potrzebujesz pozwolenia na branie lekcji tańca lub dołączanie do zespołu. Następnie możesz poprosić rodziców, aby wysłuchali twoich powodów.
Na przykład możesz powiedzieć: „Czy mogę z tobą o czymś porozmawiać? Chciałbym uzyskać twoją zgodę na dołączenie do tańca. Zanim powiesz tak lub nie, wysłuchasz mnie?”
Krok 3. Wymień pozytywne punkty dotyczące dołączania do tańca
Przedyskutuj z rodzicami kilka kwestii do omówienia z wyprzedzeniem. Podaj powody, dla których taniec może być korzystny dla Ciebie i Twojej pracy naukowej oraz dlaczego chcesz to robić.
- Na przykład możesz zauważyć, że taniec może poprawić etykę pracy, zachęcić do kreatywnego i krytycznego myślenia oraz poprawić umiejętności zapamiętywania.
- Możesz zauważyć, że jest to sposób na budowanie przyjaźni i dobry sposób na utrzymanie formy.
- Z osobistych powodów możesz powiedzieć: „Od dawna chciałem tańczyć. Uwielbiam sposób, w jaki taniec pozwala ci wyrażać siebie za pomocą ciała, a także mogę poznać nowych przyjaciół”.
Krok 4. Zapytaj rodziców, co myślą i słuchają
Kiedy skończysz, nadejdzie kolej na rozmowę z rodzicami. Zapytaj, jakie są ich przemyślenia na ten temat. Nie odrzucaj tego, co mają do powiedzenia. Naprawdę ich wysłuchaj i zastanów się, co mówią i dlaczego.
Na przykład możesz powiedzieć: „Cóż, to są moje punkty widzenia. Co sądzisz o tym, żebym dołączył do tańca?” Jeśli powiedzą „Nie” lub „Nie jestem pewien”, możesz powiedzieć: „Jakie są twoje obawy?”
Krok 5. Napisz list do rodziców, jeśli nie możesz zmierzyć się z nimi bezpośrednio
Czasami trudno jest jasno myśleć podczas rozmowy z rodzicami. Możesz stać się defensywny lub zły, a to nie pomoże w twojej sprawie. Zamiast tego spróbuj napisać to w liście. Jasno określ, czego chcesz, dlaczego uważasz, że jest to pozytywne i powody, dla których chcesz to zrobić.
Na przykład możesz napisać: „Drodzy Mamo i Tato, chciałem napisać do Ciebie list, ponieważ mam problem z wyrażeniem swoich uczuć. Chciałbym, abyś rozważył możliwość dołączenia do tańca. Zanim powiesz „nie”, wysłuchaj mnie proszę. Oto moje powody, dla których uważam, że to dobra rzecz i dlaczego chcę to zrobić…”
Część 2 z 3: Odpowiadanie na obawy rodziców
Krok 1. Powiedz rodzicom, że rozumiesz, skąd pochodzą
W każdej dyskusji dobrze jest dać drugiej stronie znać, że rozumiesz, jak się czują. Powiedz im, że współczujesz im, zanim zagłębisz się w sposoby rozwiązania ich problemów. Pomoże to zniwelować przepaść między tobą a twoimi rodzicami.
Na przykład możesz powiedzieć: „Rozumiem, co mówisz o nauce. Wiem, że szkoła jest bardzo ważna i wiem, że chcesz, żebym skupił się na zdobywaniu dobrych ocen."
Krok 2. Przeprowadź burzę mózgów na wspólne pokonywanie przeszkód
Bez względu na zastrzeżenia rodziców, możecie wspólnie wypracować rozwiązania. Kiedy twoi rodzice mówią, że martwią się pewnym aspektem twojego tańca, porozmawiaj o tym, jak możesz sprawić, by było im wygodniej.
- Na przykład, jeśli twoi rodzice martwią się, że będziesz wracał i wracał z tańca, możesz przeprowadzić burzę mózgów, jak możesz się tam dostać. Może mógłbyś jeździć z przyjacielem, spacerować, jeździć na rowerze lub pojechać autobusem.
- Jeśli twoi rodzice martwią się, że taniec zajmuje zbyt dużo czasu, wspólnie opracujcie plan zajęć, aby pokazać rodzicom, że potraficie zrobić wszystko.
Krok 3. Pokaż rodzicom, jak taniec może pomóc w nauce
Wielu tancerzy rzeczywiście widzi poprawę w swoich naukach, a przynajmniej większość z nich jest w stanie utrzymać swoje stopnie. Taniec buduje solidną etykę pracy i pomaga nauczyć się rozwiązywać problemy, co przyniesie korzyści w szkole.
- Na przykład pokaż rodzicom, że taniec buduje umiejętności krytycznego myślenia, a tancerze lepiej radzą sobie z testami pamięci niż nie-tancerki.
- Możesz też obiecać, że jeśli twoje oceny zaczną się pogarszać, przestaniesz tańczyć.
Krok 4. Omów sposoby, w jakie możesz pomóc finansowo
Taniec może być bardzo drogi, a twoich rodziców może na to nie stać. Są jednak sposoby, na które możesz im pomóc. Na przykład niektóre szkoły tańca oferują stypendia dla studentów, podczas gdy inne pozwalają ci pracować w szkole, aby pomóc w opłaceniu zajęć.
Możesz również zaoferować pracę w niepełnym wymiarze godzin lub podjąć drobne prace poboczne, takie jak opieka nad dziećmi. Ponadto powiedz rodzicom, że będziesz kupować używane buty i inne przedmioty tak często, jak tylko możesz
Krok 5. Omów drugą specjalizację, jeśli zastanawiają się nad perspektywami pracy w przyszłości
Twoi rodzice prawdopodobnie myślą o studiach i twojej karierze i mogą uważać, że taniec nie jest karierą. Dobrą wiadomością jest to, że aby tańczyć z większością produkcji lub firm, potrzebujesz dyplomu z college'u, a kiedy zdobywasz dyplom z tańca, możesz zdobyć drugi kierunek w czymś innym.
Na przykład możesz uzyskać dyplom z czegoś takiego jak zarządzanie biznesem, a nawet tańcem
Krok 6. Zorganizuj spotkanie eksperta z rodzicami
Możesz nie być w stanie odpowiedzieć na wszystkie ich obawy. Jeśli tak jest, zapytaj, czy spotkają się z nauczycielem tańca lub kimś związanym ze szkołą tańca, do której chcesz uczęszczać. Większość z nich jest więcej niż chętna, aby usiąść z rodzicami, a wtedy mogą uzyskać odpowiedzi na wszystkie swoje pytania.
Część 3 z 3: Pokazywanie dojrzałości
Krok 1. Szanuj swoich rodziców
Bez względu na wszystko, bądź uprzejmy i pełen szacunku podczas tej rozmowy. Słuchaj grzecznie obaw rodziców, nie przewracając oczami, nie wzdychając ani nie będąc ogólnie irytującym. Okazywanie szacunku rodzicom pomoże pokazać, że jesteś gotowy na takie obowiązki, jak taniec.
Krok 2. Zachowaj spokój i unikaj napadów złości
Możesz się złościć, kiedy słuchasz swoich rodziców. To naturalne, jeśli mówią ci, że nie możesz zrobić czegoś, na co masz ochotę. Jednak krzyczenie, krzyczenie, kopanie lub wyzywanie ich będzie tylko dowodem na to, że nie jesteś gotowy.
- Zamiast tego postaraj się zachować spokój. Mów normalnym tonem głosu i unikaj tupania, jeśli się zdenerwujesz.
- Jeśli zauważysz, że zarówno ty, jak i twoi rodzice się denerwujecie, spróbuj zrobić sobie przerwę. Możesz wrócić do rozmowy później.
Krok 3. Przekaż rodzicom szczere, bezpośrednie informacje
Nie próbuj nakłaniać ich, by pozwolili ci tańczyć, mówiąc im to, co chcą usłyszeć. Na przykład nie mów, że nic nie będzie kosztować, jeśli wiesz, że będzie kosztować całkiem sporo. Dowiedzą się dopiero później, a wtedy będziesz miał więcej kłopotów.
Możesz zrujnować swoje szanse na taniec na dłuższą metę, jeśli skłamiesz tańczyć na krótką metę
Krok 4. Na razie przyjmij „nie” jako odpowiedź
Jeśli masz dobrą, otwartą dyskusję z rodzicami, a oni nadal mówią „nie”, nie rozpaczaj. Ważne jest, abyś teraz zaakceptował tę decyzję, ponieważ pokazuje to dojrzałość. Pamiętaj jednak, że w przyszłości okoliczności mogą być inne, a jeśli chcesz teraz pokazać dojrzałość, mogą zmienić zdanie.
