Dobry gitarzysta oznacza wiele rzeczy dla wielu różnych ludzi, ale jest jeden wątek, który łączy każdego wielkiego gitarzystę, jaki kiedykolwiek żył: praktyka. To powiedziawszy, istnieją lepsze sposoby na ćwiczenie niż inne. Poświęcony czas na gitarę i otwarty, ciekawy umysł to wszystko, czego naprawdę potrzebujesz, aby być dobrym gitarzystą, więc chwyć za siekierę i zacznij improwizować z autorytetem.
Kroki
Metoda 1 z 3: Poprawa ogólnej gry na gitarze
Krok 1. Poświęć czas na codzienne ćwiczenia na gitarze
Jeśli chcesz być dobrym gitarzystą, musisz ćwiczyć jak najwięcej. Badanie za badaniem wykazało, że regularna, konsekwentna praktyka jest o wiele bardziej skuteczna niż duże kawałki tu i tam. Staraj się ćwiczyć przez co najmniej 6-7 dni w tygodniu. To powiedziawszy, nie wszystkie praktyki są tworzone jednakowo, a poniższe kroki pomogą ci w pełni wykorzystać czas każdego dnia, w którym siadasz.
- Praktyka powinna być zawsze skoncentrowana. Oznacza to, że cała twoja mentalna energia jest na gitarze, a nie na ćwiczeniu z telewizorem w tle.
- Nie próbuj uczyć się pięciu nowych technik dziennie – znacznie lepiej jest doskonalić 1-2 na raz.
- Im więcej czasu spędzisz na ćwiczeniach, tym lepszy będziesz. To najważniejsza rzecz, jaką możesz zrobić, aby być dobrym gitarzystą.
Krok 2. Poświęć czas każdego dnia na „nudne” umiejętności techniczne niezbędne dobrym gitarzystom
Rozdrabnianie niesamowitej solówki nie jest umiejętnością, którą trenuje się samodzielnie. Jest zwieńczeniem wielu ćwiczeń technicznych i ciężkich ćwiczeń. Pomyśl o następujących ćwiczeniach, jak malarka mieszająca swoje farby – to małe, ale niezbędne umiejętności potrzebne do tworzenia sztuki na scenie. Za każdym razem, gdy ćwiczysz, rozważ tylko 5 minut następujących ćwiczeń:
- Bieganie w górę iw dół przez wszystkie twoje wagi.
- Nauka 1-2 nowych akordów i brzdąkanie ich do metronomu
- Ćwiczenia wielokrotnego wybierania (szukaj online i znajdź swoje ulubione)
- Ćwiczenie szybkiego komisjonowania (zbieranie naprzemienne, tylko ruchy w dół i zamiatanie)
Krok 3. Spróbuj nauczyć się swoich ulubionych piosenek ze słuchu
Uczenie się ze słuchu polega na tym, że uczysz się piosenki, po prostu jej słuchając. Przed pojawieniem się internetu był to jeden z niewielu sposobów na naukę piosenki, ale w tej czynności chodzi o coś więcej niż tylko zapamiętywanie nut. Uczenie się przez ucho uczy intuicyjnego rozumienia gitary - zamiast myśleć o tym, jaka nuta ma się pojawić, zaczynasz myśleć o tym, jakie nuty zabrzmią, zanim jeszcze ją zagrasz. Twoje ucho i palce są zsynchronizowane znacznie płynniej.
- Ucząc się ze słuchu, pracuj na małych odcinkach. Zrób kilka notatek idealnie, a następnie powoli dodawaj kolejne.
- Próba uzyskania właściwych akordów jest trudna, ale po prostu pracuj powoli. Najpierw wymyśl wszystkie nuty prymy, a następnie spróbuj określić, jakie rodzaje akordów pasują do utworu.
Krok 4. Naucz się czytać tabulatury ("tab"), najczęstszą pisemną formę muzyki gitarowej
Tabulatura lub tabulatura gitarowa to prosty i intuicyjny sposób na zapisywanie partii gitarowych. Zobaczysz sześć linii, podobnie jak muzyczna pięciolinia, z liczbami na każdej linii. Sześć linii odpowiada sześciu strunom, z ciężką struną E na dole i najcieńszą struną e na górze. Liczby mówią ci, na którym progu grać na tej strunie, i czytasz od lewej do prawej. W związku z tym poniższa karta powie Ci, aby „grać na trzeciej strunie, na drugim progu, a następnie zagrać akord a-moll”:
- |e|--------|-------------|
- |B|--------|------1------|
- |G|------ -|------2------|
- |D|---2---|------2------|
- |A|--------|------0------|
- |E|--------|-------------|
Krok 5. Uzupełnij swoją praktykę o teorię muzyki, aby poszerzyć swój zasięg na gitarze. Teoria muzyki może wydawać się nudna i nudna, ale w rzeczywistości otwiera tysiące nowych pomysłów, skal i akordów do wykorzystania. Pomyśl o tym w ten sposób – czy wolałbyś zapamiętywać, które akordy i skale pasują do których, czy wolisz plany, aby stworzyć jakąkolwiek piosenkę, jaką możesz sobie wyobrazić? Teoria muzyki to oczywiście ogromna dziedzina, ale kilka dobrych miejsc do rozpoczęcia to:
- Koło 5ths.
- Kompozycja w skali durowej i molowej
- Korzystanie z „trybów”.
- Wspólne progresje akordów.
Krok 6. Popraw ton swojej gitary, aby naprawdę zabłysnąć na scenie
Choć nie jest to tak ważne jak praktyka techniczna i umiejętności, dobrzy gitarzyści wiedzą, że to, co grają, jest tylko częścią bitwy. To, jak faktycznie brzmi Twoja gitara, czy to akustyczna, czy elektryczna, pomoże ukształtować Twój ton i osobisty styl, więc poświęć trochę czasu na badania i eksperymenty z gitarą, wzmacniaczem, pedałami i strunami, które działają dla Ciebie.
- Grubość strun to łatwy sposób na zmianę tonu - grubsze struny brzmią głębiej, z większą ilością basu, podczas gdy cieńsze struny brzmią wysoko i jasno.
- Jeśli jesteś gitarzystą akustycznym, rozmiar korpusu gitary jest głównym czynnikiem zmiany tonu. Na szczęście większość sklepów muzycznych pozwoli Ci przetestować każdą gitarę, którą chcesz przed zakupem.
- Gitarzyści elektryczni mają największą swobodę, ponieważ możesz majstrować przy pedałach efektów i kombinacjach wzmacniaczy, aby perfekcyjnie dopracować swoje brzmienie.
Krok 7. Zmuś się do nauki nowych stylów i piosenek poza strefą komfortu
Dobra muzyka to dobra muzyka bez względu na gatunek, a najlepsi gitarzyści wiedzą, że inspiracja może pochodzić z dowolnego miejsca. Różne rodzaje muzyki wykorzystują akordy, skale i pomysły rytmiczne, o których być może nigdy nie pomyślisz, ale które mogą otworzyć zupełnie nowe możliwości jako gitarzysta:
- Upuść kilof i graj palcami. Kostka może wydawać się konieczna, ale bogowie gitary, tacy jak Mark Knopfler i Jeff Beck, udowadniają, że jest inaczej.
- Nagraj kilka utworów z gatunku, którego normalnie nie grasz – jak to brzmi „przekonwertowany” na twój ulubiony styl muzyczny?
- Spróbuj wymyślić partie dla innych instrumentów, takich jak solówki na trąbce lub linie basowe, aby uzyskać świeżą perspektywę kompozycji melodycznej.
- Jeśli jesteś głównym graczem, napisz kilka partii rytmicznych (lub odwrotnie).
Krok 8. Weź lekcje, graj z bardziej doświadczonym gitarzystą lub zapisz się na lekcje online
Weź udział w zajęciach, zdobądź książkę, obejrzyj film instruktażowy lub dołącz do lekcji indywidualnych – niezależnie od preferowanego stylu nauczania, poszukaj zewnętrznych wskazówek, aby rozpocząć naukę. Wydaje się to oczywiste, ale nie możesz nauczyć się tego, czego nie wiesz. Dedykowany nauczyciel lub zestaw lekcji pomoże ci poprawić się znacznie szybciej niż sam.
Niezależnie od wybranej drogi, upewnij się, że nadal dobrze się bawisz. Nauczyciel nie jest dobry dla twojego rozwoju, jeśli zabiera całą zabawę
Metoda 2 z 3: Doskonalenie się jako gitarzysta rytmiczny lub samotny
Krok 1. Przepchnij się przez najczęstsze wzorce bicia
Jeśli grasz na gitarze przez jakiś czas, prawdopodobnie zaczniesz zauważać, że za każdym razem, gdy grasz lub piszesz piosenkę, naturalnie wpadasz w te same wzorce brzdąkania. Najlepszym sposobem na uniknięcie tego jest próba zduplikowania wzorców brzdąkających od ulubionych artystów, zmuszając się do poszerzenia paska narzędzi rytmicznych.
- Czy potrafisz mieszać pojedyncze nuty ze swoim brzdąkaniem? Na przykład bardzo country-zachodnia technika polega na wybraniu prymy, a następnie zagraniu akordu osobno zaraz potem.
- Pamiętaj, aby podczas gry brzdąkać w górę iw dół.
- Jak możesz użyć wyciszonych strun (lekko odrywając palce od progów), aby uzyskać perkusyjny dźwięk w swoim brzdąkaniu? Sprawdź Violent Femmes, aby znaleźć dobre przykłady.
Krok 2. Ćwicz codziennie z metronomem, perkusistą lub jednym i drugim
Nie trzeba dodawać, że gitarzysta rytmiczny musi być w stanie utrzymać rytm. Problem polega na tym, że podstawowym treningiem gitarzysty jest melodia, ponieważ perkusiści zazwyczaj zapewniają rytm, za którym należy podążać. Jednak zdolność do perfekcyjnego i precyzyjnego utrzymywania się w czasie oddziela amatorów od zawodowców, ponieważ perfekcyjny rytm ma nieopisaną umiejętność sprawiania, że ludzie tańczą.
- Spędź co najmniej 5-10 minut dziennie na metronomie, jeśli nie całą sesję treningową.
- Zawsze zaczynaj w takim tempie, w którym możesz perfekcyjnie zagrać nuty, zamiast pędzić do przodu. Stopniowo zwiększaj tempo, gdy stajesz się szybszy.
- Wiele metronomów można ustawić tak, aby klikały na kilka uderzeń, zmuszając cię do pozostania w czasie, zanim wrócą. To świetny sposób na sprawdzenie siebie.
Krok 3. Naucz się tłumić nuty bum, aby oczyścić swoje akordy
Wielokrotnie, zwłaszcza w przypadku gitar elektrycznych i przesterów, granie zbyt wielu nut naraz może wydawać się zagmatwane lub niechlujne. Wiele akordów jazzowych wymaga pomijania strun w środku akordu, aby brzmiały poprawnie. Wspaniali gitarzyści robią to, ale używając opuszek palców do tłumienia strun poniżej strun, które się denerwują. Na przykład następujący akord jazzowy jest tworzony przy użyciu dolnej części środkowego palca do wyciszenia struny A, co pozwala na swobodne brzdąkanie na wszystkich sześciu strunach bez wybrzmiewania A:
- |e|----7----|
- |B|----7----|
- |G|----7----|
- |D|----6----|
- |A|----x----|
- |E|----7----|
Krok 4. Naucz się 1-2 nowych akordów tygodniowo
W idealnym przypadku potrzebujesz akordów, które możesz grać za pomocą akordów, które już znasz, co pomoże ci ćwiczyć przechodzenie od jednego do drugiego. Zanurz się głęboko w każdy akord, jaki możesz znaleźć, od prostych akordów mocy po złożone kształty jazzowe. Aby skutecznie nauczyć się akordu:
- Ćwicz formowanie kształtu z niczego. Zdejmij rękę z gitary, a następnie umieść ją w kształcie akordu. Powtarzaj, aż poczujesz się automatycznie.
- Poćwicz docieranie do akordu z innych kształtów akordów.
- Zagraj lub naucz się piosenki z zawartym w niej akordem.
- Przejrzyj swoje nowe akordy każdego dnia, aż je zapamiętasz.
Krok 5. Użyj kapów, aby umieścić trudne do zaśpiewania piosenki w swojej skali głosu
Kapo po prostu skraca gryf gitary, co pozwala na granie otwartych akordów w dowolnym momencie. Oznacza to, że możesz zmienić tonację utworu bez faktycznej zmiany kształtu lub kolejności akordów, co pozwala na granie utworu w dowolnej tonacji, w której możesz ją zaśpiewać. Efektywne użycie capo jest niezbędne dla gitarzysty rytmicznego lub piosenkarza/autora piosenek.
Krok 6. Poznaj wartość groove, zwracając szczególną uwagę na techniki basowe i perkusyjne
Jako część sekcji rytmicznej jesteś odpowiedzialny za utrzymanie melodyjnego i rytmicznego rytmu piosenki. Jeśli jesteś w zespole, musisz być zamknięty w tych innych muzykach, aby zawsze być na czas, uderzając każdą nutę zgodnie, aby nadać piosence moc. Jeśli grasz sam, dwa razy ważniejsze jest opanowanie tego rytmu:
- Naucz się podstaw gry na gitarze basowej i/lub perkusji, aby lepiej poznać tempo i timingi gitary rytmicznej.
- Skoncentruj się na graniu każdej nuty razem jako sekcji rytmicznej. Ta idealna synchroniczność jest esencją dobrego rytmu.
- Grając w pojedynkę masz dużo więcej swobody w rytmie. Najlepszym sposobem na „groove” jest poznanie utworu tak dobrze, że jest to automatyczne, co pozwala poczuć energię utworu i publiczności, zamiast myśleć o następnym akordzie.
Krok 7. Użyj dynamiki lub regulacji głośności, aby stworzyć unikalne i urzekające partie rytmiczne
Pracuj nad płynnym przejściem od martwej ciszy do potężnego brzdąkania lub wybieraj poszczególne nuty pomiędzy pełniejszymi akordami. Twoja zdolność do modulowania tonu i głośności to świetny sposób na tworzenie napięcia i uwalnianie w piosence, budując dramaturgię i energię.
- Grając z zespołem, spróbuj zsynchronizować się z perkusistą. Kiedy zdejmie trochę głośności, ty też powinieneś.
- Jeśli grasz sam, użyj regulacji głośności, aby manipulować energią utworu. Spróbuj zacząć powoli, a następnie stwórz triumfalną lub kulminacyjną piosenkę. Zobacz „Oceany” Johna Butlera jako dobry przykład.
Krok 8. Eksperymentuj z alternatywnymi strojami
Nowe stroje otwierają nowe dźwięki, nowe akordy i mogą znacznie ułatwić granie niektórych akordów lub progresji. Dobrym sposobem na rozpoczęcie jest nauczenie się kilku znanych piosenek w innych strojach – katalogi Led Zeppelin („Hey Hey What Can I Do”) i Rolling Stones („You Can’t Always Get What You Want”), które są szczególnie dobrymi miejscami początek. Gitarzyści Jimmy Page i Kieth Richards mocno opierają się na alternatywnych strojach.
- Zacznij od otwartych strojów, kiedy gitara uderza w akord bez przytrzymywania żadnych progów. Pozwala to na granie bardziej otwartych nut, nadając całej piosence zupełnie nową teksturę.
- Nawet upuszczenie struny o niskim E o pół kroku da ci nieco bogatsze, głębsze brzmienie, jak widać w „Hey Hey What Can I Do” Led Zeppelin.
Metoda 3 z 3: Doskonalenie się jako główny gitarzysta
Krok 1. Upewnij się, że Twoje leady służą piosence, a nie przysłaniają jej
Najlepsi gitarzyści prowadzący nie tylko wiedzą, co grać, ale kiedy to zagrać. W szczególności linie prowadzące mają tendencję do zagmatwania śpiewu, więc większość gitarzystów ma tendencję do wypełniania przerw między słowami, zamiast grania na nich. Twoim celem zawsze jest bycie częścią piosenki, a nie próbowanie wyróżniania się na niej. Inne strategie do rozważenia obejmują:
- Pozwalając liniom prowadzącym naśladować piosenkę, na przykład odtwarzając melodię śpiewaną przez wokalistę lub synchronizując się z linią basu.
- Używanie linii prowadzących do wchodzenia i wychodzenia z intr, refrenów, przejść itp. zamiast ciągłego ich grania.
- Spraw, aby każda nuta się liczyła, zamiast sprawdzać, ile nut możesz zagrać.
Krok 2. Zwróć uwagę na wyraz notatki, a nie tylko na same notatki
Aby uzyskać mistrzowskie lekcje ekspresji, posłuchaj B. B. Kinga. Na papierze wiele jego solówek nie wygląda aż tak imponująco. Ale na żywo, kiedy słyszysz niesamowite emocje i ton, który ocieka każdą nutą, zdajesz sobie sprawę, dlaczego jest jednym z najwspanialszych, jakie kiedykolwiek żyły. Jeśli skupisz się na tym, aby każda nuta była atrakcyjna i przyjemna, twoje solówki staną się wykładniczo lepsze. Pamiętaj, że gitara jest fizycznym instrumentem – stań się fizyczny ze strunami:
- Vibrato, czyli potrząsanie nutą w przód iw tył, to świetny sposób na pomysłowe przeciągnięcie nuty.
- Zaginanie i wyginanie nut pozwala dosłownie "obrobić" nutę w pożądany ton.
- Slajdy pozwalają zgrabnie poruszać się po podstrunnicy, przesuwając nuty w siebie
- Hammer-on i pull-off pomagają grać szybkie zestawy nut z dodatkowym naciskiem i szybkością.
Krok 3. Twórz solówki, takie jak historie, zamiast po prostu rzucać fajerwerki techniczne
Może to zabrzmieć banalnie, ale solo Jimmy'ego Page'a „Stairway to Heaven” to mistrzowska klasa, jak zbudować fascynujące, porywające solo gitarowe. Myśl jak gawędziarz – z rosnącą akcją, punktem kulminacyjnym i postanowieniem. Solówka "Stairway's" zaczyna się powoli, budując siłę, aż wznosi się w ostrych zagrywkach, z których znana jest piosenka.
- Nigdy nie graj najpierw swoich najlepszych rzeczy – zachowaj to na punkt kulminacyjny.
- Kluczem jest powściągliwość. Pamiętaj, że to, co jest najtrudniejsze do grania, nie zawsze brzmi najlepiej.
- Znajdź zagrywkę „bazy domowej”, do której będziesz wracać, jeśli zgubisz się w wadze. Daje to również twojemu solo rozpoznawalną strukturę lub motyw.
- Napięcie jest spowodowane kontrastami – szybka sekcja brzmi znacznie szybciej, gdy gra się po wolnej.
Krok 4. Zacznij improwizować do swoich ulubionych piosenek i podkładów
Nawet jeśli linie i solówki w piosenkach twojego zespołu są zwykle napisane z wyprzedzeniem, improwizacja jest jednym z najlepszych sposobów na odkrywanie gryfu i rozwijanie muzycznej kreatywności. Improwizacja jest oczywiście osobistym wysiłkiem, więc możesz i powinieneś robić to tak, jak chcesz. Kilka dobrych sposobów na rozpoczęcie to:
- Wyszukaj podkłady w YouTube, takie jak „Blues in a-moll”, aby odtwarzać podstawowe skale.
- Naucz się swoich ulubionych solówek, a następnie poeksperymentuj z przearanżowaniem nut na nowe sposoby w tej samej piosence.
- Zdobądź partnera do gitary, wymyśl szybką progresję akordów i wymieniaj solówki w tę i z powrotem, naprzemiennie z rytmikiem.
Krok 5. Naucz się gitary rytmicznej, aby zanurzyć się w akordach, strukturze i pomysłach solowych
Jednym z największych błędów, jakie może popełnić gitarzysta prowadzący, jest myślenie, że są lepsi lub lepsi od rytmicznego gracza. Nic nie jest dalsze niż prawda, ponieważ najlepsi gracze prowadzący muszą znać akordy od środka i na zewnątrz. Pomyśl o tym w ten sposób – akord to po prostu zbiór pojedynczych nut, które są grane jednocześnie, co oznacza, że wszystkie te nuty są śliwkowe do wybierania w liniach wiodących. Jeśli znasz sekcję rytmiczną do przodu i do tyłu, będziesz w stanie napisać unikalne, zapierające dech w piersiach linie prowadzące i solówki, które będą się z nią łączyć.
Na ogół dobrą praktyką jest umiejętność biegłego grania sekcji rytmicznej przed stworzeniem linii prowadzących
Krok 6. Jam z innymi muzykami i gitarzystami
Muzyka to wspólna forma sztuki, której można się znacznie szybciej nauczyć z innymi. Wychwytujesz triki, udostępniasz i otrzymujesz nowe akordy lub skale oraz uczysz się grać na krawędzi swojego siedzenia. Granie z innymi jest najbardziej zbliżone do bycia na scenie podczas ćwiczeń. Co więcej, otaczanie się lepszymi muzykami to najszybszy sposób na poprawę siebie. Podczas zagłuszania pamiętaj o:
- Graj zarówno w rytm, jak i prowadzenie. Nikt nie lubi wieprza solo.
- Zadawaj pytania, jeśli jesteś zdezorientowany. Naucz się akordów na początku, a nie wtedy, gdy masz szansę zagrać solo.
- Graj z innymi instrumentami, a nie na nich. Kiedy wszyscy grają razem, wszyscy brzmią lepiej.
Krok 7. Zanurz się w trybach – nieco inne formy skalowe o określonych nastrojach i tonach
Tryb to po prostu zestaw nut w skali durowej lub molowej, który podświetlasz zamiast grać całą skalę. W pewnym sensie są to zupełnie nowe skale do grania, choć opanowanie ich wymaga trochę nauki. Wybierz poniżej jeden, który dobrze brzmi i poszukaj go w Internecie. Każdy tryb podkreśla pewne nuty, aby uzyskać zupełnie inne nastroje i style:
- Ionian – twoja podstawowa skala durowa
- Dorian -- bluesowy dźwięk w tonacji molowej.
- Frygijski – hiszpańsko brzmiący tryb moll
- Lydian - bardzo zbliżony do skali durowej, ale z lekkim, chłodno-jazzowym odcieniem
- Mixolydian – bluesowy dźwięk tonacji durowej
- Eolski - prawie identyczna tonacja molowa, ale możliwa do zagrania na akordach durowych
- Locrian - bardzo niestabilny tryb brzmienia, czasami używany w death metalu i atonalnym jazzie.
