Prawidłowe połączenia elektryczne wymagają dobrej przewodności elektrycznej i wytrzymałości mechanicznej. Te właściwości nie zawsze idą w parze. Oto kilka wskazówek, aby upewnić się, że masz oba.
Kroki
Krok 1. Ostrożnie usuń izolację
Usuń tylko tyle, ile jest to wymagane przez złącze, zacisk itp. do podłączenia. Często w pobliżu zacisków urządzeń (przełączników, gniazdek itp.) znajduje się „miernik paskowy” i należy go sprawdzić przed zdjęciem izolacji. Dodatkowo opakowanie nakrętek i innych złączy zwykle wskazuje, ile izolacji należy usunąć z przewodu lub kabla. Bardzo ważne jest, aby nie przeciąć przewodu w procesie ściągania izolacji. Rozmiar przewodu ma kluczowe znaczenie, a nacięcie może tworzyć gorący punkt, gdy obwód jest obciążony. Powstały punkt rozszerza się i kurczy z każdym cyklem ogrzewania i chłodzenia, a z czasem skutecznie rozluźnia połączenie. Usunięcie zbyt dużej ilości izolacji zwiększa prawdopodobieństwo przypadkowego kontaktu z czymś innym niż zamierzony. Przypadkowy kontakt może spowodować błyski łuku, porażenie prądem, oparzenia, a nawet utratę życia.
Krok 2. Używaj tylko złączy przystosowanych do danego typu przewodu
Złącza, końcówki, końcówki itp. posiadają ocenę dla rodzaju materiału przewodu tj.: miedź (CU) lub aluminium (AL) oraz miedzią platerowaną - aluminium. Złącze będzie nosić znak „CU” lub „AL”. Trzeci znak „CU/AL” wskazuje, że złącze jest odpowiednie dla miedzi lub aluminium. Nigdy nie mieszaj przewodów miedzianych i aluminiowych w jednym zacisku, chyba że jest to specjalnie zaprojektowane do tego miksu.
- Zazwyczaj są to specjalne konstrukcje służące do łączenia ze sobą przewodu aluminiowego i miedzianego, dzięki czemu do zacisku oznaczonego jako CU można podłączyć krótką miedzianą zworkę lub pigtail. Były one powszechne w latach 70-tych, kiedy do zasilania obwodów 15 i 20 A w budynkach mieszkalnych i niektórych obiektach komercyjnych stosowano okablowanie aluminiowe. Okazało się, że drut aluminiowy nie nadaje się do podłączenia do zacisków na wspólnych gniazdach i przełącznikach.
- Zastosowanie zworki miedzianej połączonej między zaciskiem śrubowym wyłącznika lub gniazdka a aluminiowym przewodem budynku za pomocą specjalnego złącza rozwiązało ten problem. Produkcja drutu aluminiowego do tych celów została zakończona, a teraz drut i kabel aluminiowy są produkowane w większych rozmiarach do podłączenia do zakresu elektrycznego, sprzętu serwisowego i innych zastosowań wysokoprądowych. Dane znamionowe zacisków dotyczą przewodów wykonanych z CU (tylko miedź) lub CU/AL (miedź LUB aluminium, ale nie oba jednocześnie).
Krok 3. Użyj prawidłowych wartości znamionowych temperatury zacisków
Po wybraniu właściwego zacisku CU lub AL, upewnij się, że zacisk spełnia wymaganą temperaturę znamionową przewodu. Przewód lub kabel o wartości znamionowej 90 stopni Celsjusza (lub C) mógł zostać zainstalowany, aby skorzystać z wyższej obciążalności prądowej lub „amperażu” zapewnianego w porównaniu z podobnym kablem z izolacją kabla o stopniu znamionowym 75 lub 60 stopni. Wszystkie zaciski, do których zostanie podłączony przewód, muszą również spełniać minimalną wartość znamionową 90 stopni C, w przeciwnym razie amperaż przewodu zostanie zmniejszony. Ta redukcja może wymagać większego przewodu lub kabla w celu zastąpienia oryginału. Rosną koszty terminali o wyższej temperaturze - podczas gdy ich dostępność spada.
Krok 4. Użyj zacisków przystosowanych do rozmiaru przewodu (przewodów)
Mówiąc prosto, o ile nie wskazano inaczej, tylko jeden przewód może być zakończony pod zaciskiem (takim jak na szynach zbiorczych, przełącznikach, gniazdach itp.), chyba że został specjalnie zaprojektowany do podłączenia 2 lub więcej (takich jak nakrętki drutowe, śruby dzielone, itp.). Dodatkowo niedopuszczalne jest rozdzielanie żył przewodów lub kabli w taki sposób, aby mogły być zakończone więcej niż jednym zaciskiem lub śrubą. Należy użyć zacisku o odpowiednim rozmiarze dla podłączanego przewodu lub kabla.
Krok 5. Dokręć wszystkie śruby, zaciski i końcówki do określonej wartości znamionowej
Wszystkie te warunki są na nic, jeśli zastosuje się niewystarczające ciśnienie. W razie potrzeby użyj klucza dynamometrycznego, aby uzyskać odpowiednie ciśnienie. Proste zaciski na przełącznikach i gniazdach powinny być szczelne - ale jeśli nie masz pewności, lepiej, aby były zbyt mocno dokręcone niż pod.
Krok 6. Użyj inhibitora tlenku na drutach i kablach aluminiowych
Dostępne w handlu inhibitory są zwykle sprzedawane wszędzie tam, gdzie oferowany jest drut aluminiowy. Opakowanie wyjaśnia, jak przygotować drut i jak go aplikować. Zazwyczaj świeżo pozbawiony izolacji drut nie musi być „szczotkowany drutem”, chyba że już się utlenia. Utlenianie metali aluminiowych pojawia się jako biała lub szara łuszcząca się lub pylista pozostałość na powierzchni. Wyczyść szczotką z włosiem drucianym, aby całkowicie usunąć pozostałości. Nałożyć obfitą powłokę inhibitora tlenków na całą powierzchnię odsłoniętego aluminium. Spróbuj wcisnąć go między nitki a koniec drutu. Nie zostawiaj na drucie tak dużej ilości inhibitora, aby ściekał. Usuń nadmiar inhibitora, aby temu zapobiec przed włożeniem do terminala.
Krok 7. W razie potrzeby przytnij nadmiar odsłoniętych przewodów
Nie ma potrzeby, aby duża część przewodnika zwisała z terminala. Jakakolwiek część pozbawionego izolacji przewodu, która nie dotyka powierzchni zacisku, złącza itp., nie pomaga w utrzymaniu przewodności obwodu lub jego wytrzymałości mechanicznej i powinna zostać usunięta. Pozostawienie wystarczającej ilości przewodu, aby był widoczny (do 1/4 cala) z dowolnego ucha, zacisku lub śruby dzielonej, aby umożliwić bardzo szybkie stwierdzenie, że przewód jest podłączony. Żadna odsłonięta część przewodów nie powinna być widoczna poza złączami typu wirenut. Nieprzewodząca osłona na otwartym końcu nakrętki zapewnia izolację każdej części przewodu, która mogła zostać nieco zbyt mocno usunięta.
Krok 8. W razie potrzeby wymień izolację
Niektóre złącza, takie jak „śruby dzielone” i „burndys”, są nieizolowane i muszą być izolowane, aby chronić je przed przypadkowym kontaktem z innymi przewodnikami i ludźmi. Ogólną zasadą jest umieszczenie na tych złączach co najmniej takiej samej ilości taśmy, jak na wprowadzanych do nich przewodach i kablach. Winylowa taśma elektroizolacyjna nie jest zbyt gruba, więc gruba gumowa taśma wypełniająca zaprojektowana specjalnie do tego zastosowania może zaoszczędzić dużo czasu spędzonego na pakowaniu taśmy. Użyj taśmy wypełniającej, aby zapewnić 75% do 95% grubości izolacji przewodu na złączu i użyj winylowej taśmy elektrycznej, aby wykończyć do 100% grubości. Upewnij się, że taśmy równomiernie pokrywają całą powierzchnię wszystkich odsłoniętych elementów metalowych złącza oraz przewodów lub kabli.
Krok 9. Zaznacz przewody
Większe kable zwykle są dostarczane tylko w izolacji z czarnym płaszczem. Ważne jest, aby w zależności od lokalizacji oznaczyć te przewodniki kolorową taśmą lub farbą. Malowanie jest często wykonywane na zewnątrz, na przykład podczas pogody w przypadku usług elektrycznych, ale taśma jest nadal bardzo popularna. W USA używaj koloru czarnego, czerwonego i niebieskiego, aby zidentyfikować kable napięcia sieciowego, białe dla uziemionych punktów zerowych i zielone dla uziemienia sprzętu i połączeń tylko w systemach 120/240 woltów. Używaj brązowego, pomarańczowego i żółtego do kabli napięcia sieciowego, szarego do uziemionego punktu zerowego, a zielonego do uziemienia urządzeń i połączeń tylko w systemach 480/277 woltów.
