Aktorstwo może być wyzwaniem, a tym bardziej, jeśli nie znasz postaci, którą musisz grać. Na szczęście masz skrypt, który poprowadzi Cię przez cały proces. Oprócz scenariusza, twój reżyser i inni członkowie zespołu produkcyjnego mogą pomóc ci wyczuć, kim jest twoja postać. To da ci lepsze wyczucie, jak rozwijać osobę, którą będziesz grać na scenie. Aby dokładnie zrozumieć – i stworzyć – swoją postać, będziesz musiał poświęcić czas na analizę scenariusza i jego interpretację, aby stworzyć historię. Wreszcie będziesz gotowy, aby zacząć grać swoją rolę na scenie.
Kroki
Część 1 z 3: Analiza skryptu
Krok 1. Przeczytaj skrypt
Będziesz musiał przeczytać skrypt kilka razy. Pomoże ci to zorientować się, kim jest twoja postać. Zwróć szczególną uwagę na informacje, które podaje skrypt na temat twojej roli. Dowiesz się wiele o swojej postaci z otoczenia, twoich linii i rzeczy, które inne postacie mówią o twojej postaci.
- Miej pod ręką ołówek do zaznaczania scenariusza. Zmiany będą wprowadzane w twoim skrypcie podczas czytania, ponownego czytania i prób, więc upewnij się, że używasz ołówka.
-
Zaznacz rytmy. Uderzenia to zmiany w tonie, języku lub taktyce. Jak większość rzeczy w zrozumieniu twojej postaci, bity zależą od interpretacji. Możesz interpretować zmiany w jeden sposób, podczas gdy dyrektor widzi je w inny sposób. Pamiętaj, że Twoja analiza może się zmienić w trakcie próby.
Użyj symbolu, aby oznaczyć swoje rytmy. Jednym ze sposobów oznaczania uderzeń jest użycie ukośników między słowami lub zdaniami
Krok 2. Zaznacz ważne słowa lub zdania
Przeanalizuj każdy wiersz pod kątem podtekstu lub znaczenia wypowiadanych słów. Podtekst jest przekazywany przez sposób, w jaki wypowiadasz wiersze. Daj sobie kilka wskazówek, przechodząc przez wersety swojej postaci i zaznaczając słowa, które wymagają podkreślenia, aby przekazać znaczenie wersu. Zaznacz słowa, podkreślając je lub pisząc nad nimi znak akcentu.
Krok 3. Zanotuj cel każdej sceny i super cel przedstawienia
Czytając każdą scenę, zwracaj szczególną uwagę na sceny, w których pojawia się twoja postać. Zanotuj, czego twoja postać chce na scenie. Zapisz swoje notatki na marginesach, aby później wrócić do swoich pomysłów. Po przeczytaniu całego scenariusza zastanów się nad głównym celem swojej postaci w grze. Co chcieli osiągnąć? Czy odnieśli sukces?
Przeanalizuj swoją postać. Po ustaleniu, czego chce twoja postać, spójrz, jak to robi. Czy mówią, czego chcą? Czy wyrażają to poprzez działania? Czy to tajemnica? Nie musisz w żaden szczególny sposób odpowiadać na pytania, ale powinieneś być w stanie omówić pragnienia, potrzeby i taktykę swojej postaci przez całą grę
Krok 4. Wyszukaj nieznane słowa
Przeczesuj skrypt w poszukiwaniu słów, których znaczenia nie znasz. Chcesz dokładnie wiedzieć, co mówi twoja postać, aby dokładnie wypowiadać swoje kwestie.
Na przykład, jeśli twoja postać jest chemikiem, który używa słowa „izotop” i nie znasz jego znaczenia, powinieneś to sprawdzić. Po znalezieniu znaczenia słowa wróć do wiersza i wyjaśnij, co mówi twoja postać
Krok 5. Zadaj sobie pytania dotyczące swojej postaci
Twoje pytania mają pomóc ci głębiej przemyśleć osobowość twojej postaci. Niekoniecznie musisz jeszcze rozmawiać z innymi ludźmi. Twoim celem jest wyjaśnienie sobie własnej interpretacji roli. Spójrz wstecz na scenariusz i zakwestionuj to, co zostało powiedziane. Użyj pytań „jak” lub „dlaczego”, aby zacząć głębiej myśleć o swojej postaci.
Na przykład, jeśli inna postać odnosi się do twojej postaci jako „biedny mały człowiek”, powinieneś dalej badać. Czy w ten sposób opisałbyś swoją postać? Jak twoja postać zareaguje na ten opis?
Część 2 z 3: Tworzenie historii swojej postaci
Krok 1. Przeprowadź badania w tle
Im więcej wiesz o środowisku swojej postaci, tym lepiej. Możesz prowadzić badania, spędzając czas z ludźmi, z którymi twoja postać spędza czas, lub możesz prowadzić badania online, jeśli nie jesteś w stanie zanurzyć się w świecie swojej postaci.
- Jeśli grasz w sztuce opartej na prawdziwych wydarzeniach, przeczytaj biografie zaangażowanych osób. Jeśli na przykład grasz Johna Lennona, powinieneś dowiedzieć się jak najwięcej o jego życiu. Gdzie dorastał? Jakie są jego relacje z rodzicami? Kto wywarł na niego największy wpływ?
- Jeśli sztuka jest fikcyjna, ale rozgrywa się w innym czasie lub miejscu, dowiedz się o tej epoce lub obszarze. Jeśli grasz Julię w Romeo i Julii, możesz chcieć dowiedzieć się czegoś o młodych kobietach z tamtej epoki. Co robiły młode kobiety dla zabawy? Jak się ubierali? Czego od nich oczekiwano?
Krok 2. Stwórz wygląd fizyczny swojej postaci
W skrypcie mogą pojawić się uwagi dotyczące wyglądu fizycznego. Mogą się one zmienić lub pozostać takie same w zależności od rodzaju zmian, które reżyser zdecyduje się wprowadzić w sztuce. Jeśli nie wprowadzasz zmian, użyj tego, co jest w skrypcie, aby stworzyć fizyczny obraz swojej postaci (nawet jeśli tak nie wyglądasz). Możesz zadawać sobie pytania, formułować swój wizerunek.
- Jaki jest wzrost, waga, karnacja i kolor włosów mojej postaci? Co myślą o tych rzeczach? Na przykład twoja postać może być wysokim, chudym, białym mężczyzną o ciemnobrązowych włosach, który czuje się świadomy swojego wzrostu.
- Jaka jest postawa mojej postaci? Jak wpływa na to wiek, zdrowie i emocje? Na przykład twoja postać może się garbić, ponieważ nie podoba mu się jego wzrost. Może jest młody, ale wydaje się być niezręczny, ponieważ tak często się garbi.
- Czy moja postać ma jakieś dziwactwa lub maniery? Na przykład może mieć zwyczaj potrząsania zegarkiem, gdy jest zdenerwowany.
- Czy ruchy mojej postaci są szybkie, wolne, intensywne czy płynne? Na przykład może mieć szybki, nierówny sposób poruszania się, który pokazuje jego energię i niepokój.
Krok 3. Odpowiedz na emocjonalne pytania dotyczące swojej postaci
Użyj skryptu, aby głębiej przemyśleć psychologię swojej postaci. Dokładnych odpowiedzi może nie być w skrypcie, ale skrypt pomoże ci zinterpretować lub wymyślić wewnętrzne życie twojej postaci.
- O co martwi się moja postać? Na przykład młoda postać, taka jak Julia, może martwić się, co myślą o niej jej rodzice.
- Jakie są marzenia i cele mojej postaci? Na przykład Julia może marzyć o przygodach lub ślubie.
- Co sprawia, że moja postać jest szczęśliwa, smutna, zła lub przestraszona?
- Jak moja postać myśli o sobie? Juliet, na przykład, może ogólnie czuć się dobrze ze sobą, ponieważ przez cały czas pokazuje pewność siebie i odwagę.
Krok 4. Poznaj swoją postać jako istotę społeczną
Przejdź do scenariusza, aby dowiedzieć się, kim jest twoja postać w ich społeczeństwie. Ponownie odpowiedzi mogą nie być jednoznaczne. Twoje interpretacje mogą opierać się na tym, co przeczytałeś w tekście i na podstawie innych badań, które przeprowadziłeś na temat okresu i miejsca spektaklu. Zadawaj i odpowiadaj na pytania dotyczące codziennego życia twojej postaci.
- Jakie są codzienne czynności i szczególne hobby mojej postaci? Rutyny mogą obejmować karmienie zwierzęcia, nitkowanie zębów lub strzyżenie włosów. Hobby może polegać na uprawianiu sportu lub nauce nowych języków.
- Ile wykształcenia ma moja postać? Postać, która uczyła się do 8 klasy, będzie miała inny zestaw wiedzy i umiejętności niż ktoś, kto studiuje prawo.
- Jakie są przynależności polityczne i religijne mojej postaci?
- Jakie są niezapomniane przeżycia z dzieciństwa mojej postaci?
Krok 5. Określ moralność swojej postaci
Wykorzystaj swoją wiedzę na temat celów swojej postaci podczas gry, aby określić jej przekonania na temat dobra i zła. Pamiętaj, że musisz rozumieć i sympatyzować z motywacjami swojej postaci, a nie oceniać je z własnej perspektywy. Użyj kilku pytań, aby pokierować swoim myśleniem.
- Czy moja postać ma pewne standardy moralne? Na przykład mogą mieć zdecydowane opinie na temat uczciwości, obowiązków rodzinnych, życia zawodowego, seksu, morderstwa i tak dalej.
- Kogo podziwia moja postać? Mogą podziwiać kogoś z ich osobistego kręgu lub mogą ubóstwiać sławną osobę z okresu, w którym żyją.
- Jak moja postać myśli o swoich wyborach? Być może w przeszłości podjęli trudną decyzję, która wpływa na sposób, w jaki postrzegają pewne wydarzenia w trakcie gry.
Część 3 z 3: Odgrywanie roli
Krok 1. Użyj aktorstwa technicznego, aby ożywić swoją postać
Ponieważ możesz grać kogoś, kto żyje zupełnie inaczej niż twoje, pomocne może być zastosowanie technik aktorskich, które sprawią, że twój wizerunek będzie wyglądał bardziej realistycznie. Obecnie istnieje wiele systemów aktorskich używanych przez aktorów. System Stanislavski, Stella Adler i Lee Strasberg to tylko niektóre z powszechnie stosowanych obecnie technik. Wybierz taki, który najlepiej odpowiada Twoim potrzebom.
- Studiuj Stanisławskiego. Wiele technik jest luźno opartych na systemie Stanisławskiego. Ta technika zachęca aktora do zadawania praktycznych pytań na temat postaci i zadawania sobie pytania: „Co bym zrobił, gdybym znalazł się w takiej sytuacji?”
- Stella Adler była aktorką, która później założyła szkoły aktorskie w Stanach Zjednoczonych. Ten system podkreśla znaczenie używania dużych ruchów ciała na scenie.
- Lee Strasberg był amerykańskim aktorem i reżyserem. Podkreślił, jak ważne jest dokładne przestudiowanie życia i historii bohaterów. Zachęcał także aktorów do zapamiętywania swoich codziennych doświadczeń emocjonalnych, aby zastosować te reakcje, gdy ich postać przechodzi przez ten sam problem.
Krok 2. Wciel się w fizyczność swojej postaci
Już myślałeś o tym, jak wygląda twoja postać i jak się porusza. Teraz nadszedł czas, aby to zrobić. Używaj całego ciała, aby poruszać się, stać i siedzieć jak twoja postać.
- Używaj gestów. Gesty to ruchy ciała, które przekazują określone znaczenie. Używaj gestów, aby pomóc swojej postaci wyrazić to, co czuje lub mówi.
- Poznaj swoją motywację do przeprowadzki. Otrzymasz wskazówki sceniczne, które zmuszą cię do poruszania się po scenie podczas całej sztuki. Zawsze wiedz lub twórz motywację do przeprowadzki z jednego miejsca do drugiego. Unikaj poruszania się tylko dlatego, że kazano ci to zrobić.
Krok 3. Użyj odpowiedniego głosu
Wykorzystaj swoją wiedzę o wieku, rodzinnym mieście i osobowości swojej postaci, aby mówić jak twoja postać.
- Przekaż podtekst. Zwróć uwagę na swój ton, fleksję i artykulację, kiedy wypowiadasz swoje kwestie. Upewnij się, że dźwięk i rytm słów oddają znaczenie tekstu.
- Na przykład twoja linia może brzmieć: „Myślisz, że to jest fajne, prawda?” Można to odczytywać bardzo różnie w zależności od tego, co dzieje się na scenie. Możesz zakończyć zdanie tonem w górę, aby zapytać, czy powiedzieć: „Dobrze się bawisz, prawda?” Możesz również podkreślić słowo „zabawa” i zakończyć przegięciem w dół, aby zasugerować rozczarowanie. Podtekst w takim przypadku może brzmieć: „Nie mogę uwierzyć, że nie traktujesz tego poważnie”.
