Contact Juggling to styl manipulacji pojedynczą lub wielokrotną piłką, zwany także dynamiczną manipulacją i grą sferyczną, wielokrotnie widziany w filmie Labirynt. Doświadczony żongler kontaktowy w końcu będzie w stanie toczyć, kręcić, podrzucać i podawać piłkę w przód iw tył, zapętlając ją i podskakując po czubkach palców, dłoniach, wierzchołkach dłoni, ramionach i innych częściach ciała w pełnym gracji tańcu.
Kroki
Krok 1. „Kołyska”
Wyciągnij ulubioną rękę, dłonią w dół z wyciągniętymi i dotykającymi palcami. Zanurz lekko wyprostowany środkowy palec w dół, aby utworzyć kołyskę dla piłki. Umieść i pozostaw kulkę na wierzchu palców w pobliżu drugich knykci pierwszego, środkowego i serdecznego. Trzymaj go tam przez kilka minut, aby się do tego przyzwyczaić. Poruszaj ręką dookoła, w górę iw dół, gdy piłka jest na niej kołysana, dostosowując się do bezwładności. Znajdź kołyskę na obu dłoniach i przyzwyczaj się do obecności piłki. Jest to nieodłączne od żonglowania kontaktami.
Krok 2. Dłoń do kołyski nad krawędzią (przenoszenie) – Trzymaj piłkę otwartą dłonią, opartą na górnej, mięsistej części między trzecim a drugim knykciem
Teraz, trzymając palce razem i wyprostowane (ale nie napięte), lekko unieś piłkę i obróć otwartą dłoń do środka, wciąż pod piłką, tak aby przetoczyła się przez zewnętrzną krawędź palca wskazującego i wylądowała w kołysce pozycja na czubku dłoni. Poczekaj kilka chwil. Teraz obróć go z powrotem do dłoni, wykonując przeciwny ruch obrotowy, opuszczając płaszczyznę dłoni z powrotem w dół, jeśli zajdzie taka potrzeba. Ćwicz, aż piłka poruszy się jak najmniej, podczas gdy twoja ręka będzie się pod nią poruszać. W końcu pojawią się „słodkie miejsca”, w których instynktownie to poczujesz i wykonasz ruch bez wysiłku.
Krok 3. Dłoń do kołyski nad końcówkami (przeniesienie) – Ponownie umieść piłkę w otwartej dłoni, jak w kroku 2, ale tym razem piłka będzie się toczyć po opuszkach palców, a nie po krawędzi palca wskazującego
Trzymaj piłkę w otwartej dłoni ze złączonymi palcami i gestem w kierunku godziny dziesiątej (po lewej) lub drugiej (po prawej), w zależności od tego, od której ręki zaczynasz (powinno to wyglądać, jakbyś miał zamiar wzruszyć ramionami jednym ramieniem). Następnie, używając łokcia jako przeciwwagi (również spraw, aby ramię pracowało), równomiernie machaj otwartą dłonią w swoim kierunku za pomocą wycieraczki przedniej szyby, wykonując ruch łukowy i pozwól piłce przetoczyć się po czubkach palców (tuż pomiędzy pierwszy i środkowy palec) i do pozycji kołyski (górna część dłoni). Gdy piłka spocznie na kołysce, obróć/przesuń rękę w tym samym łuku z powrotem do pozycji wyjściowej i pozwól, aby piłka przeszła z powrotem nad opuszkami palców do dłoni. Piłka powinna ostatecznie przejść bez zbytniego rozsunięcia palców, ale rozsuń je dalej i utwórz przez chwilę rzeczywisty ślad, jeśli zajdzie taka potrzeba. Możesz również spróbować nauczyć się tego transferu z piłką umieszczoną przed tobą i wygiąć ją do dłoni.
Krok 4. Motyl – To poprzednie przeniesienie palców od dłoni do kołyski, wykonywane rytmicznie tam i z powrotem, dzięki czemu piłka porusza się płynnym ruchem ósemki lub wycieraczki przedniej szyby, gdy ślizga się tam i z powrotem
Jedyną różnicą jest to, że łokieć powinien mieć swobodę ruchu, aby wspierać płynny ruch. Aby uzyskać dobrze zaokrągloną ósemkę, podnieś piłkę z dłoni małym, wewnętrznym łukiem, gdy piłka przeleci nad nią z powrotem do kołyski. Zacznij powoli i celowo, aby przyzwyczaić się do ruchu i go oglądać. Motyl wygląda jednak najlepiej, gdy jest ciasno i elegancko. Kiedy już to zrobisz, spróbuj odwrócić kierunek ósemki.
- Podczas ruchu motyla na zewnątrz (kiedy kulka toczy się na dłoni) pamiętaj, aby nie chwytać ani nie chwytać kuli, zanim przetoczysz ją z powrotem do kołyski. Piłka powinna być widoczna nawet w dłoni.
- Opanowanie motyla prowadzi do bardziej błyskotliwych, pośrednich ruchów, takich jak podanie motyla z góry na górę.
Krok 5. Poza - istnieje znacznie więcej transferów i przepustek, a także izolacja:
utrzymywanie piłki w jednym ustalonym miejscu w przestrzeni, podczas gdy ręce chwytają, trzymają i poruszają się wokół niej, gdy piłka wydaje się unosić w powietrzu. Są też rolowanie ramion, przeciąganie łokci, rolowanie klatką piersiową i (dla niektórych naprawdę utalentowanych ludzi) rolowanie głowy, szyi, pleców i ramion. Doświadczeni żonglerzy kontaktowi również wykonują wiele rodzajów wirowania dłoni, obracając wiele piłek w dłoniach. I tak dalej; jeśli potrafisz to sobie wyobrazić, prawdopodobnie da się to zrobić.
Porady
- Aby zmniejszyć konieczność ścigania upuszczonej piłki po pokoju, możesz poćwiczyć nad łóżkiem.
- Płynne ruchy wymagają czasu - Nie przejmuj się zbytnio niechlujną, początkową wersją sztuczki. Brzmienie przez to tygodniami jest w porządku; po prostu powtarzaj! Może to potrwać miesiące, ale załamania same się rozwiążą, a wdzięk pojawi się sam. Niezależnie od twojej równowagi i refleksu, pamięć mięśniowa nieuchronnie zagnieździ się w twoich dłoniach i ramionach, znacznie poprawiając ich reakcje.
- Palce żonglera kontaktowego powinny być wyrównane, dotykające się i tak proste, jak to możliwe, bez nadmiernego naprężenia i sztywności. Jednak w przypadku niektórych podań można je lekko rozsunąć, nie psując iluzji (szczególnie przy większych piłkach). Ciągle rozłożone palce są jednak złe, podobnie jak zawsze sztywne ręce „karate chop”.
- Używaj tego pisemnego opisu w połączeniu z filmami wideo z witryn żonglujących kontaktami lub ogólnie z Internetu. To naprawdę umiejętność wyuczona wizualnie i więcej korzyści z tego poradnika uzyskasz, oglądając prawdziwe filmy.
- Nauka rzucania. Niektórym początkowo łatwiej jest się uczyć, podrzucając piłkę bardzo lekkim rzutem z dłoni, a następnie umieszczając pod nią kołyskę, aby mogła wylądować. Jest to dobre do nauki, o ile rzut jest zmniejszony, aż piłka zawsze toczy się po skórze.
- Użyj całej ręki. Używanie jedynie siły ręki i przedramienia do kontaktu z żonglerką spowoduje częste wyginanie się nadgarstków i wyginanie kostki podczas przenoszenia piłki: efekt niechlujstwa. Można temu zaradzić, utrzymując łokcie, triceps, barki i łopatki nawet podczas małych transferów i motyli, aby zapewnić kontrolę i równowagę, której potrzebujesz.
- Głupia ręka. Twoja druga ręka będzie zwykle opóźniona i będzie miała mniej równowagi, gracji i zwinności niż twoja ulubiona ręka. Nie rozpaczaj. Chociaż czasami może wydawać się to powolne i niezręczne, powinieneś pilnie pracować nad swoją drugą ręką. Tylko w ten sposób może się polepszyć, więc daj mu czas, którego potrzebuje. Skoncentruj się na nim i nie rozpieszczaj go, zmuszając twoją ulubioną rękę do wykonywania większej pracy. Pamiętaj, powtarzanie przynosi pamięć mięśniową.
Ostrzeżenia
- Zachowaj dystans od innych. Staraj się nie „przenosić” kulki do ust, nosa lub czoła i nie zaczynaj od akrylu. Nie jest kruche jak szkło i rozbije kafelki, akwaria, bibeloty i kości, zanim samo pęknie.
- Kulki akrylowe tworzą soczewkę, która łatwo się pali. Nie zostawiaj przezroczystej (lub półprzezroczystej) piłki kontaktowej w miejscu, w którym może być wystawiona na działanie promieni słonecznych, ponieważ możesz znaleźć wypalone dziury na dowolnej powierzchni, na której spoczywała piłka.
- W społeczności żonglerów są tacy, którzy z różnych powodów postanowili zlekceważyć tę sztukę. Odwiedź pierwsze trzy linki zewnętrzne poniżej, aby dowiedzieć się więcej o debatach etycznych, które go otaczają.
- Jeśli ćwiczysz i siedzisz w stylu indyjskim, przykryj kostki czymś na przykład kocem lub dodatkowymi skarpetami, w przeciwnym razie Twoje kostki mogą stać się bardzo czarne i niebieskie po przypadkowym upuszczeniu.
- Zrób to obok swojego komputera, a będziesz żałować. Jeśli przypadkowo wypadnie, pęknie ekran lub zewnętrzną powłokę.
