Masz problem z przekształceniem swojego filmu z domowej roboty wpadki w prawdziwy trzymający w napięciu thriller? Dobra, trzymająca w napięciu scena to jeden z najtrudniejszych aktów w filmie, ponieważ nie ma prawie nic trzymającego w napięciu w faktycznych ustawieniach i kręceniu. W przeciwieństwie do komedii, w której żart jest oczywisty, czy dramatu, w którym dialog jest albo mocny, albo słaby, dobrą scenę suspensu trudno sobie wyobrazić do samego końca. To powiedziawszy, możesz odnieść sukces dzięki kilku krótkim wskazówkom:
Kroki
Metoda 1 z 3: Przygotowanie sceny
Krok 1. Określ wielki moment, do którego zmierza scena
Najlepszym sposobem na stworzenie suspensu jest praca wstecz – wiesz, co musi się wydarzyć, więc musisz budować w tym momencie z napięciem, cierpliwością i napięciem. Podstawową zasadą filmowego suspensu jest idea napięcia i uwolnienia. Publiczność jest przekonana, że wydarzy się coś złego, nawet jeśli nie wie co, a napięcie wynika z chęci i oczekiwania na to wydanie (lub nadziei na uniknięcie tego). Niektóre typowe momenty to:
- Trudne lub niemożliwe wyzwanie – zobacz Game of Thrones, zwłaszcza epizody bitewne, takie jak „Hearthorn” i „Battle of the Bastards”, w których postacie mierzą się z dużymi przeciwnościami, a następnie oglądają, jak są bliskie śmierci.
- Zbliża się złoczyńca lub wróg. Od każdego slashera, jaki kiedykolwiek nakręcono, po absurdalnie intensywny „No Country for Old Men”, scena pościgu w kotku i myszce to klasyczny trop trzymający w napięciu.
- Chwila publiczność rozumie, ale bohaterowie nie. Znana jako ironia dramatyczna, naturalnie zaczynamy się skręcać, gdy wiemy, że postać popełnia błąd, ale nie jesteśmy w stanie jej powstrzymać. Klasyczny Romeo i Julia, w którym Romeo popełnia samobójstwo, ponieważ myślał, że Julia umarła (tylko udawała), jest jednym z najlepszych przykładów.
Krok 2. Zastanów się, co sprawi, że Twoja scena będzie zaskakująca lub wyjątkowa
To nie musi być ogromne, ale odrobina oryginalności sprawia, że scena staje się trzymająca w napięciu. Jeśli publiczność może przewidzieć, co się wydarzy, lub widziała to już wcześniej, napięcie jest natychmiast wysysane. Pamiętaj jednak, że nawet drobiazgi mają znaczenie:
- Stanley Kubrick przeszedł do historii z całkowicie niemymi scenami suspensu w 2001: Odyseja kosmiczna (między innymi sztuczkami).
- „Psycha” Hitchcocka na zawsze zmieniła historię kina, zabijając najpierw główną aktorkę, a nie ostatnią. Sama scena śmierci nie była rewolucyjna, ale mistrzowsko przełamał oczekiwania widzów, wywołując szok i napięcie.
- Zmarli kreowali suspens w prosty, ale skuteczny sposób, pokazując obie strony historii. Dzięki temu, że widzisz perspektywę gliniarza i mafii, rozumiesz przed wszystkimi innymi w filmie, że wszyscy są po królewsku popieprzani.
Krok 3. Pamiętaj, że napięcie w każdej scenie wymaga empatii publiczności
Inaczej mówiąc, im bardziej widz może postawić się w butach widza, tym bardziej trzymająca w napięciu scena. Pod wieloma względami jest to zadanie reszty filmu – tworzenie wiarygodnych postaci i scen, aby bez zastanowienia wczuć się w napięcie. Jest jednak kilka ważnych wskazówek, o których musisz pamiętać, aby nie wyrwać widza ze sceny:
-
Postacie muszą podejmować wiarygodne decyzje.
Wszyscy widzieli horror, w którym idiota „bohater” wychodzi w ciemną noc, by skonfrontować się ze złoczyńcą i natychmiast zostaje ścięty. Kiedy bohaterowie robią rzeczy, których nigdy nie zrobiłaby prawdziwa osoba, publiczność ma tendencję do śmiechu.
-
Wszystkie postacie potrzebują osobowości.
Ponownie spójrz na slasherów, aby zobaczyć, czego nie robić. Kiedy twoje postacie nie mają historii, celów ani osobowości, nie obchodzi cię, co się z nimi stanie. Najłatwiej to zrobić, dając im marzenie lub cel na scenie – coś, do czego dążą (ucieczka, zwycięstwo, jedzenie itp.), aby byli aktywnymi uczestnikami, a nie tylko kolejnymi ofiarami.
-
Zarówno sukces, jak i porażka muszą być wiarygodne:
Jeśli jest oczywiste, że postać umrze lub wygra, tracisz bardzo ważne napięcie zastanawiania się, co stanie się dalej.
Krok 4. Scenorysuj scenę ze zdjęciami, tekstem i dialogiem
Kiedy kręcisz trzymającą w napięciu scenę, rzadko będziesz w stanie nakręcić wszystko na raz. Nawet jeśli to zrobisz, zanim zaczniesz, będziesz potrzebować planu gry – przypominającej komiksową wersję filmu, która pozwoli Ci skutecznie zaplanować każde ujęcie. Nadszedł czas, aby przetestować wszystkie pomysły z powyższych kroków, „nakręcić” scenę, zanim jeszcze włączysz aparat.
- Niektórzy filmowcy lubią najpierw napisać scenę w formie akapitu, ponieważ jest to dobry sposób na „opowiedzenie” historii i ustalenie tempa.
- Możesz wydrukować bezpłatne arkusze scenorysów online za pomocą prostego wyszukiwania.
- Im bardziej szczegółowy jest ten plan, tym lepiej będziesz, gdy nadejdzie czas strzelania.
Metoda 2 z 3: Filmowanie trzymającej w napięciu sceny
Krok 1. Ustaw dramatyczne, nastrojowe oświetlenie, ale pamiętaj, że zawsze łatwiej jest usunąć światło podczas edycji, a następnie je dodać
Ta zasada odnosi się do każdej sceny, od suspensu po romans, ale jest to szczególnie ważne, ponieważ większość reżyserów chce, aby scena była przyciemniona, aby była dramatyczna. Podczas edycji można łatwo przyciemnić scenę, aby była bardziej tajemnicza lub trzymająca w napięciu, ale dodanie światła znacznie obniży jakość obrazu.
- Dobrą zasadą jest praca z szerokim zakresem oświetlenia, przy użyciu dużych, wyraźnych, jasnych obszarów równoważonych przez dramatycznie ciemne cienie.
- Przełączenie aparatu w tryb czarno-biały jest często najlepszym sposobem sprawdzenia dobrze oświetlonych scen.
Krok 2. Wykorzystaj w pełni zarówno pierwszy plan, jak i tło
Dobre ujęcie jest jak fotografia – możesz zatrzymać film i nadal zobaczyć przekonujący obraz. W związku z tym ujęcia potrzebują głębi, a to jest podwójnie prawdziwe w kręceniu filmów trzymających w napięciu, gdzie można wykorzystać tło, aby pokazać publiczności rzeczy, których postać może nie zauważyć. Kobieta zmywająca naczynia, a następnie ujęcie kogoś wchodzącego do jej domu, jest przerażające. Ale strzał nad ramieniem kobiety, gdy się myje, gdy ciemna rama wypełnia drzwi, jest wręcz przerażająca.
To tutaj tworzenie scenorysów z wyprzedzeniem jest twoim najlepszym przyjacielem. Jak skomponować każde ujęcie, aby było w napięciu – a nie tylko scena jako całość
Krok 3. Eksperymentuj z dziwnymi lub dramatycznymi kątami kamery, aby zaniepokoić publiczność
Najsłynniejszym tego przykładem jest Lśnienie Kubricka, w którym łamie podstawową „zasadę 180”, która mówi, że kamery nie powinny znajdować się po przeciwnych stronach pokoju. Nie znając tej zasady, widzowie byli całkowicie zaniepokojeni, ponieważ nie przypominało to niczego, co kiedykolwiek widzieli. Te subtelne szczegóły oddzielają mistrzów od amatorów. Inne pomysły to:
- ujęcia podglądaczy, gdzie kamera działa jak zdobycz polująca na drapieżniki. Jako członek publiczności rozumiesz, że ktoś obserwuje twojego bohatera bez pokazywania złoczyńcy. Często może pomóc przefiltrowanie strzału przez liście drzew, żaluzje itp.
- Nienaturalnie niskie lub wysokie ujęcia, a także ekstremalne zbliżenia, nie przypominają prawdziwego życia. Drażnią widza i trzymają go w napięciu.
- Praca z kamerą ręczną z drżeniem i niestabilnością, dają chaotyczne, nieprzyjemne uczucie, szczególnie w chwilach napięcia.
Krok 4. Trzymaj kamerę w ruchu, a aktorzy w ruchu, zarówno przed, jak i po scenie
Napięcie wymaga ciszy, bezruchu i chwil ciszy, które budują uczucie przerażenia, aż nadejdzie wielka chwila. Nie tylko filmuj „akcję” sceny – upewnij się, że masz dużo wolniejszych, bardziej przerażających i bardziej nastrojowych materiałów filmowych. Redaktor ci podziękuje.
Długie ujęcia naturalnie denerwują widzów, ponieważ jesteśmy przyzwyczajeni do stosunkowo krótkich cięć między każdym ujęciem. Im dłużej trzymasz ramę, tym więcej ludzi czuje, że czegoś brakuje lub coś ma się wydarzyć, budując upragniony suspens
Krok 5. Powoli uwolnij swój główny strach przed napięciem, zachowując pełne odkrycie na koniec
Nikt nie jest w napięciu, gdy wie, co się stanie – czujesz się zdenerwowany tylko, gdy czekasz, aby zobaczyć, co nadchodzi. Gdy pokażesz swoje karty, odejdziesz od suspensu do akcji – jest to istotna część filmu lub sceny, ale jeszcze nie teraz. Najlepszy suspens daje ci małe kawałki i wskazówki, wiedząc, że stworzenie w wyobraźni publiczności jest znacznie bardziej przerażające niż te, które możesz pokazać na ekranie.
Krok 6. Pozbądź się zmieniających się soczewek i kątów
Kolejna klasyczna technika Hitchcocka, przejście od bardzo płytkiego ujęcia do dużego szerokokątnego obiektywu, utrzyma zainteresowanie i zmusi publiczność do nagłego przeskanowania ekranu – dlaczego ta zmiana? Czy brakuje mi czegoś niebezpiecznego? Czy wydarzy się coś wielkiego? Te subtelne techniczne punkty sprawią, że Twoja scena będzie nie tylko trzymająca w napięciu, ale także pomysłowa.
Krok 7. Pieprz w 1-2 "fałszywych przerażeniach" i bliższe rozmowy, aby zwiększyć napięcie
Tylko dlatego, że największy strach lub zmartwienie musi przyjść jako ostatnie, nie oznacza to, że musisz być wolny od napięcia do ostatniej minuty. Dobrzy artyści trzymający w napięciu wiedzą, że bliskie rozmowy wciągają cię dalej w fotel, jednocześnie dając ci trochę nadziei na sukces. Bez tej równowagi strachu i nadziei nie możesz popaść w napięcie, więc pamiętaj, aby „spłacić” widza, aby był zaangażowany. Pomysły obejmują:
- Złoczyńca właśnie przegapił swój strajk. Często bohater nie wie jeszcze, jak bardzo zbliżył się do śmierci. Ale publiczność to robi i to jest przerażające.
- „Fałszywe przerażenia”, jak wtedy, gdy widz spodziewa się zobaczyć złoczyńcę, ale to tylko bezpański kot, który wyskakuje. Uważaj jednak na używanie zbyt wielu z nich, ponieważ mogą one szybko wydawać się łatwe i tanie, jeśli widzowie nigdy nie wpadną w prawdziwy suspens.
- Cięcie przed szczytową akcją jest często dobrym sposobem na ukrycie złoczyńcy lub przestraszenie na później. Sprawia to również, że przy następnej wizycie postacie to miejsce jest wyjątkowo przerażające.
Metoda 3 z 3: Edycja dla maksymalnego napięcia
Krok 1. Obejrzyj jak najwięcej trzymających w napięciu scen
Horrory i thrillery muszą być twoją pracą domową, ponieważ montaż jest wreszcie miejscem, w którym możesz stworzyć prawdziwy suspens. Możesz spędzić lata ucząc się montażu, ale wystarczy szybka lekcja mistrzowska swoich ulubionych filmów. Dla każdej sceny wyciągnij notatnik i zapisz:
- Długość cięć. Czy używają długich, wolnych ujęć, krótkich i szybkich cięć, czy też kombinacji obu? Kiedy używają każdego z nich?
- Jak długo trwa scena i w którym momencie ma miejsce każde kluczowe wydarzenie. Zdziwisz się, jak podobnie jest w wielu filmach.
- Jaka jest muzyka i dźwięki? Kiedy wchodzą, powstają i odpadają?
- Jakie jest oświetlenie? Jak kolor, ton i jasność wpływają na nastrój sceny?
Krok 2. Wykorzystaj długość każdego strzału, aby zbudować, a następnie uwolnić napięcie
Zwróć uwagę na długość nacięć i ich zestawienie. Chociaż ta zasada nie jest twarda i szybka, dłuższe cięcia zwykle budują strach i napięcie, a krótsze cięcia wywołują akcję, podekscytowanie i zamieszanie. To dobry sposób na zabawę z napięciem i rozluźnienie – klucz do dobrego suspensu.
- Zobacz, jak niektóre filmy „fałszują” wydanie, sprawiając, że spodziewasz się przerażenia, ale w rzeczywistości nie dostarczają niczego strasznego (jak wyskakujący kot). To stawia twoją publiczność na krawędzi bez wysadzania wielkiego strachu.
- Pamiętaj – napięcie bierze się z martwienia się o to, co wydarzy się dalej, lub z obserwowania tego, co się dzieje i niemożności powstrzymania tego. Zwróć uwagę, jak Twoje ulubione filmy budują ten horror.
- Sprawdź kulminacyjną scenę w piwnicy pod koniec Milczenia owiec, aby uzyskać mistrzowski kurs w długich ujęciach, przerywanych szybkimi wybuchami akcji.
Krok 3. Poświęć tyle czasu na projektowanie dźwięku, co na cięcia wizualne
Dźwięk jest właściwie jednym z najlepszych, jeśli nie najlepszym, sposobem na wytworzenie napięcia i suspensu. Czemu? Ponieważ wskazuje na rzeczy, których widz nie może zobaczyć, zwiększając niepokój, zamieszanie i strach. Od skrzypienia deski podłogowej po świst wiatru, świerszcze i nagłą, zapierającą dech w piersiach ciszę, możesz wydobyć o wiele więcej napięcia z subtelnych dźwięków, niż większość widzów kiedykolwiek zdaje sobie sprawę.
- Dzięki szybkiemu wyszukiwaniu możesz znaleźć tysiące bezpłatnych efektów dźwiękowych online. W przypadku poważnych filmów rozważ opłacenie dostępu do profesjonalnego banku dźwięku.
- Cisza jest kluczem do suspensu, zwłaszcza gdy przerywa ją zaciskający nerwy dźwięk, taki jak ostrze ostrza, powoli otwierające się drzwi, nagły oddech lub szept.
Krok 4. Podkręć trzymającą w napięciu muzykę, pozwalając jej powoli narastać w całej scenie
W Internecie można znaleźć setki trzymających w napięciu utworów wolnych od praw autorskich, zazwyczaj wykorzystujących skrzypce, pianino i dźwięki otoczenia do budowania cichego strachu. Używając muzyki, staraj się być oszczędny – chcesz, aby Twoje przerażenia pochodziły z projektu wizualnego i dźwiękowego, używając muzyki jako ostatecznego szlifu, aby je połączyć. Trzymaj go w tle, ledwo dostrzegalny, aby subtelnie wpłynąć na publiczność bez odciągania ich uwagi od sceny.
No Country for Old Men słynie z braku muzyki, co stworzyło swój własny, niepowtarzalny, cichy suspens
Porady
- Dobrym sposobem na wywołanie napięcia jest używanie ekstremalnych zbliżeń. Na przykład, jeśli pokazujesz biegnącą osobę, po prostu pokaż stopy uderzające o ziemię. Również skupienie się na oczach przybliża publiczność do aktorów. Ekspresja w oczach może wywoływać uczucie strachu, napięcia i napięcia.
- Oświetlenie jest kluczowe w tworzeniu napięcia. Użyj dramatycznych świateł i ciemności, aby dodać napięcia w swojej scenie. Czarne cienie, jasne, dezorientujące światła i ostre kontrasty mogą uatrakcyjnić Twój film.
- Edycja równoległa lub cięcie krzyżowe to przydatna technika, której można użyć w scenach trzymających w napięciu, aby przekazać widzom więcej informacji i zwiększyć napięcie. Przykładem było to, że scena była wcięciem się między facetem idącym ciemną uliczką a mordercą zastawiającym pułapkę i czającym się w ciemności. To sprawia, że scena jest o wiele bardziej przerażająca, ponieważ publiczność wie, czego bohater nie wie przed wydarzeniem.
