Czy słyszałeś kiedyś piosenkę w stylu renesansowym i zastanawiałeś się, w jaki sposób została poskładana – albo chciałeś napisać własną? Ten artykuł pomoże Ci zidentyfikować, przeanalizować i napisać własną muzykę w stylu renesansowym.
Kroki
Krok 1. Dowiedz się, jak powstała muzyka renesansowa
- Były różne epoki muzyki renesansowej. Wcześniej pierwsza era muzyki, o której wiele wiemy, rozpoczęła się około 1200 roku i była określana jako okres muzyki średniowiecza. Między 1400 a 1450 i trwającym do 1600 – była to epoka renesansu w muzyce, począwszy od 1400-1500 jako „wczesny renesans” 1450 do 1550 jako „średni renesans” i 1500 do 1600 jako „późny renesans”.
- Jeśli chodzi o muzykę renesansu, obowiązywały bardzo proste zasady i nawet w miarę jak muzyka przechodziła przez swoje wewnętrzne epoki (wczesną, średnią i późną), ewoluowała, choć nieznacznie.
Krok 2. Zapoznaj się ze szczegółowymi zasadami
W zależności od dokładnej daty powstania utworu i pochodzenia geograficznego mogły istnieć dodatkowe zasady lub zdarzenia w muzyce.
- Świeccy autorzy piosenek z dzisiejszej Francji nazywani byli trubadurami i truwerami i wypełniali lukę między epoką średniowiecza i renesansu. Każdy z nich miał niepowtarzalne style kompozycji muzycznej.
- W epoce średniowiecza niektórzy spierali się, czy muzyka sakralna jest dozwolona w kościołach, a kiedy już była, prawie zawsze była pisana kościelną łaciną. W epoce renesansu Kościół zaczął przyjmować pewne świeckie praktyki pisania piosenek. Były kompozycje kontrapunktowe lub kontrapunktowe, motety – czasami wielojęzyczne, świeckie madrygały i pieśni trubadurów.
- Muzyka śpiewów była świętym kontrapunktem, który był popularny w epoce średniowiecza. Czasami jest błędnie określany jako „pieśni gregoriańskie” po papieżu Grzegorzu, który nie pisał, a jedynie organizował prace znacznie później. Ten chorał miał być podstawą renesansowych utworów chóralnych.
- Muzyka w tym czasie była modalna, a najczęściej używanymi modami były (w kolejności) miksolidyjskie, doryckie i frygijskie, eolskie i jońskie. Lydian i Locrian były rzadko używane. Jeśli nie znasz tonacji, są one podobne do współczesnych skal – jońska jest idealną paralelą do współczesnej gamy „dur”, a eolska jest idealną paralelą do współczesnej gamy „minor”. Miksolidian jest skalą durową z płaską 7 (stopień siódmej skali jest obniżony o pół tonu, eliminując w ten sposób „ton przewodni”). Dorian to gama molowa z ostrą 6 (szósty stopień gamy jest podniesiony o pół tonu), a frygijski to gama molowa z bemolą 2. Lydian to gama durowa z ostrą 4, a Locrian to gama molowa z bemol 2 i bemol 5. Podczas gdy „skale” lidyjskie stają się popularne w muzyce współczesnej (czasami określane jako akord nr 11), rzadko używano ich w renesansie.
Krok 3. Odśwież swoje interwały
Interwały były ważne w pisaniu muzyki renesansowej. Jeśli nie znasz swoich interwałów, ten artykuł na niewiele się zda. Oto krótkie streszczenie interwałów w skali durowej w C. C D E F G A B C – to jest skala durowa w C. Przedziały między niskim C a innymi stopniami skali są następujące:
- Major 2. (w skrócie M2) C do D; M3 (trzecie główne) C do E (itd.); P4 (Idealne czwarte); P5; M6; M7; P8 (nazywany również perfekcyjną oktawą). Jeśli Low C zostanie zagrane dwa razy z rzędu, interwał będzie określany jako P1 lub Perfect Unison.
-
C D Eb F G Ab Bb C – jest to skala molowa w C, a jej interwały są następujące:
M2; m3 (Mniejsze 3, oznaczone małą literą „m” w porównaniu do dużej litery „M”); P4; P5; m6; m7; P8. Ponownie, dwa niskie C z rzędu to P1 lub Perfect Unison. W przeciwnym razie zauważysz, że niewiele się zmieniło. Jest więcej interwałów.
-
C C#/Db D D#/Eb E F F#/Gb G G#/Ab A A#/Bb B C – to jest skala chromatyczna. Obejmuje każdą nutę w zachodniej tonacji, zaczynając od C. Jej interwały są następujące:
- +1 (lub Zwiększona Unison) / m2, M2, +2/m3, M3, P4, +4/°5 (lub Zwiększona 4 / Zmniejszona 5), P5, +5/m6, M6, +6/m7, M7, P8. Jak zawsze, dwa C z rzędu to idealne unisono. Dla każdego interwału istnieją alternatywne nazwy w zależności od tego, czy jest on podniesiony (# / ostry) czy obniżony (b / płaski).
- Interwały są widoczne między dwiema nutami w jednej części oraz jedną nutą i jej kontrapunktową harmonią.
Krok 4. Zrozum treść tekstu, który piszesz
Pisząc muzykę renesansową, napiszesz od dwóch do czterech (rzadko sześć) całkowicie niezależnych linii muzycznych, zazwyczaj wskazujących na męskie partie śpiewające lub partie instrumentalne. Partie będą zaczynały się razem, w większości zgrane, ale mogą powstać bardzo piękne harmonie z przeciwstawnymi rytmami. Pojedynczy motyw, który się powtarza, nazywa się motywem i może być spowolniony lub przyspieszony w innych partiach, nawet jeśli jedna część wykonuje go tak, jak jest.
Krok 5. Postępuj zgodnie z zasadami
Ważnymi zasadami, których należało przestrzegać, były: A.) Najczęściej skokami były skoki w górę o czwartą i w dół o piątą. Nie było skoków większych niż kwarta i nie było skoków trójtonowych (zmniejszona 5 / zwiększona 4). Zazwyczaj jednak, gdy to możliwe, stosowano ruch liniowy lub skalarny, w razie potrzeby używając tonów przejściowych. B.) Unikaj tonu wiodącego – siódmy stopień skali (naturalny 7 – występujący tylko w jońskim i lidyjskim). Podobnie Interwały w harmonii nie powinny lądować na 2. ani 7. C. Unikaj tonów niediatonicznych – staraj się wybrać tryb i trzymaj się go. D. Nie myśl akordami, myśl interwałami – kontrapunkt składa się z dwóch lub więcej całkowicie niezależnych części. E.) W autentycznej muzyce renesansu nie występowały 2 kolejne „doskonałe” interwały w harmonii.
Krok 6. Jeśli to możliwe, używaj ruchu skalarnego, liniowego lub skokowego
Jeśli zajdzie taka potrzeba, użyj dźwięków mijania, aby zneutralizować „chwiejny” dźwięk dużych skoków. Chociaż piszesz niezależne części, mądrze jest pisać je wszystkie jednocześnie.
Krok 7. Napisz to
O ile w tradycyjnej muzyce renesansowej rytm wskazywany był notacją menzuralną, o ile jest to kompozycja współczesna naśladująca muzykę renesansową, to doskonale jest stosować notację współczesną. Najczęściej stosowanymi rytmami były całe nuty, półnuty, ćwierćnuty i ósemki (technicznie ich odpowiedniki) oraz breve lub podwójna całość (co jest średniowiecznym wynalazkiem używanym do dziś).
Krok 8. Ucz się języków tamtych czasów
Angielski został napisany w tak zwanym średnioangielskim, podobnym do Chaucera. Mieli inne słowa na rzeczy, których nadal używamy. Jeśli piszesz motet, może on być częściowo po hiszpańsku, częściowo po angielsku, a częściowo po francusku. Utwory sakralne będą prawdopodobnie pisane kościelną łaciną. Używano również języka niemieckiego. Popularne tematy obejmowały miłość i smutek, święte fragmenty często cytowane w pismach świętych i jak zawsze popularnym świeckim tematem było picie lub miłosne romanse. Zobaczysz, muzyka ewoluowała, ale nie za bardzo.
Krok 9. Może kiedy skończysz, możesz złapać kilku znajomych i wypróbować swoje utwory na najbliższym renesansowym festiwalu
Mając te informacje za pasem, możesz być tam najdokładniejszymi chronologicznie osobami.
